هویت بخشی به بافت تاریخی محلات مسکونی با تاکید بر مفهوم اجتماع

ساخت و سازهای نامناسب شهری موجب از بین رفتن هویت اصلی بافت تاریخی و از طرفی کم رنگ شدن روابط اجتماعی، همبستگی، امنیت و روابط میان فضا و مردم گردیده است. از این رو ایجاد شرایطی مطلوب در هر محله با توجه به هویت اصلی آن از نظر ساختار و سیمای شهری، نقش بسزایی درتحول و تکامل تاریخ شهرسازی ایجاد می نماید. لذا مقاله حاضر به بررسی فضای بازشهری در محلات مسکونی بافت قدیم با تاکید برمفهوم اجتماع می پردازد. در این پژوهش سعی برآن است با استفاده از مبانی نظری پژوهش به بررسی میزان وضعیت اجتماعی در میان ساکنین درمحلات تاریخی اصفهان پرداخته و تاثیرآن را بر فضای بازشهری مورد بررسی نماید. سوال اصلی این پژوهش در این است، فضای باز شهری چه تاثیری بر روی روابط اجتماعی میان ساکنین محلات مسکونی خواهد داشت؟ به نظر می رسد با هویت بخشی به بافت تاریخی در فضای شهری باعث تقویت تعاملات اجتماعی، تعلق مکانی، همبستگی و ارتقا سطح کیفیت ساکنین گردد. هدف مقاله حاضر مطالعه وضعیت اجتماعی و ارائه راهکارهایی به منظور حفظ هویت در فضای باز شهری بافت تاریخی محلات اصفهان است. در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی به بررسی بعد اجتماعی با استفاده از نرم افزار spss در محله تاریخی دردشت اصفهان پرداخته، سپس با توجه به اهمیت بافت قدیم در محلات اصفهان روش هایی را برای بهسازی و نوسازی در فضای باز شهری برای افزایش وضعیت اجتماعی ارائه می دهد. پس از تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش و تفسیر نتایج مشخص شده است که وضعیت اجتماعی میان ساکنین بافت تاریخی دردشت متوسط رو به بالا است ومولفه کیفیت کالبدی - خدماتی و محیطی در محله دردشت اصفهان وضعیت مطلوبی نداردو پایین تر از حد متوسط است.

کلیدواژه ها:

هویت بخشی ، محلات مسکونی ، مفهوم اجتماع ، بافت قدیم اصفهان ، محله دردشت