ترکیب نقوش هندسی و هنر آینه کاری در معماری دوره قاجار

هنر آینه کاری از هنرهای سنتی ایران است که عمدتا در تزئینات داخلی بناهای تاریخی و اماکن مذهبی بیشترین کاربرد را دارد. آینه کاری اماکن، گونه ای دیوارنگاری به شمار می آید ولی به اعتبار ویژگیهای؛ نقوش، ترکیب و مفاهیم با انواع دیگر دیوارنگاری ها متفاوت است. محتوای شکلی این هنر را بیشتر ترکیب آینه و فرمهای کوچک هندسی، سه گوشه ای منظم، انواع گره ها و فرمهای ساده شده طبیعی تشکیل داده اند. مقاله حاضر تلاشی برای اشاره به خاستگاه هنر آینه کاری و یافتن جایگاه ترکیب نقوش هندسی و هنر آینه کاری ایرانی به عنوان یکی از مهمترین گونه های دیوارنگاری در دوره قاجار میباشد. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با فنون جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و با بررسی نمونه آینه کاریهای موجود در بناهای تاریخی و مذهبی دوره قاجار صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

آینه کاری ، معماری اسلامی ، نقوش هندسی ، دوره قاجار.