تحلیل و بررسی خصوصیات و حساسیت دارویی باکتریها در عفونتهای زخم پوستی

زخم پوستی نوع شایعی از بیماری ها در بین انسانها و دیگر موجودات است که سلامت و کیفیت زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد و عفونت باکتریایی دشواری مدیریت آن را افزایش می دهد. در این مطالعه نسبت های تشکیل دهنده باکتری های سطحی زخم، تغییر در باکتری های اصلی عفونی و نتایج آزمایش حساسیت دارویی برای باکتری های معمولی را تجزیه و تحلیل شده است. علاوه بر این، ویژگی های عفونت باکتریایی زخم های پوستی نیز خلاصه شدند. از ۱۱۰ نمونه، ۹۰ باکتری جدا شده کشت داده شدند. ۶۱ مورد از آنها باکتری های گرم منفی بودند که عمدتا شامل سودوموناس آئروژینوزا، کلبسیلا پنومونیه، انتروباکتر کلوآک و اشریشیا کلی بودند. علاوه بر این، ۲۳ عدد ایزوله، باکتری های گرم مثبت بودند که عمدتا شامل استافیلوکوکوس اورئوس و انتروکوکوس فکالیس بودند. پیش بینی شده که یک فرهنگ باکتریایی منفی در سال ۲۰۱۲ به طور قابل توجهی کم تر از سال ۲۰۱۱ بود. یعنی: % ۱۶,۷) در مقابل .(۰,۰۱

عفونت در ایران در سال ۱۳۹۱ به طور معنیداری بیشتر از سال ۱۳۹۰ بود. یعنی: % ۳۱,۷) در مقابل %۱۴ و ( .۰,۰۱

آنتی بیوتیک رایج مقاومت نشان داد. هر دو (کلبسیلا پنومونیه و ( coli نسبت به آمپی سیلین مقاومت بیشتری نشان دادنذ. کلوآک نسبت به پیپراسیلین / تازوباکتام حساس نبود. همچنین Aciniobacter baumannii نسبت به تمام داروهای تست شده مقاوم بود. فیکالیس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس مقاومت بالایی به کلیندامایسین نشان دادند. مقاومت دارویی دیگری نیز برای انعکاس میزان مقاومت بالای باکتری های پوست وجود داشت. باکتری های گرم منفی به تدریج اکثریت را تشکیل میدهند و آئروژینوزا مهمترین عامل ایجاد کننده عفونت های پوستی است. این ویژگی های عفونت های باکتریایی زخم های پوستی، مرجع مهمی برای انتخاب آنتی بیوتیکها، کنترل بهتر عفونت زخم های پوستی و تسریع در ترمیم زخم های پوستی است.

کلیدواژه ها:

باکتری ، زخم پوست ، حساسیت دارویی ، عفونت ، آنتی بیوتیک