بررسی نقش روانشناسی محیط و تاثیر آن در رشد خلاقیت کودکان در طراحی مهدکودک در شهر سنندج

آغاز پرورش بسیاری از توانایی های انسان در دوران کودکی است. آغاز پرورش قدرت تخیل و خلاقیت نیز در دوره کودکی شکل می گیرد. منبع خلاقیت را باید در تجربیات دوره کودکی فرد یافت. از این رو لازم است تا در مراحل آغازین رشد کودک، پرورش خلاقیت او مورد توجه قرار گیرد. مهد کودک به عنوان یکی از بناهای ضروری در عصر حاضر می باشد که پایه های رشد شخصیتی ، ذهنی ، عاطفی و اجتماعی کودک در آن شکل می گیرد. در گذشته مهد کودک فضایی به صرف نگهداری و مراقبت از کودک بوده است و توجه چندانی به نیازها و علایق کودک نشده است . حال آنکه این فضای مذکور همچنان در ایران طراحی چندان مناسبی برای کودک نداشته است. هر چند در ده ه های گذشته تلاش هایی انجام گرفته که البته تعداد این مهدکودک ها بسیار محدود و فقط در چند شهر می باشد. که متاسفانه در شهر سنندج وجود ندارد و وجود چنین مرکزی جهت توجه به رشد کودکان بسیار حائز اهمیت است. تحقیق حاضر حاصل مطالعات کتابخانه می باشد و هدف از این پژوهش، بررسی نقش روانشناسی محیط و خلاقیت در طراحی مهدکودک در شهر سنندج می باشد. تا با به کارگیری اصول حاصل در طراحی فضاهای مختص کودکان، انگیزش کودک برای بازی ارتقا یافته، قدرت تخیل و کنجکاوی او افزایش یابد و خلاقیت در کودک افزون شود.

کلیدواژه ها:

طراحی ، مهدکودک ، روانشناسی محیط ، خلاقیت ، سنندج