شناسایی ابعاد و مولفه های حکمرانی هوشمند در ایران

چکیده حکمرانی هوشمند به معنای استفاده هوشمند از فناور ی اطلاعات و ارتباطات برای بهبود تصمیم گیری از طریق همکار ی بهتر بین ذی نفعان مختلف ، از جمله دولت و شهروندان است. هدف از مطالعه حاضر استفاده از روش ترکیب مضمون برای مرور پژوهش های کیفی به منظور پاسخ به این سوال اساسی بود که ابعاد و مولفه های حکمرانی هوشمند در ایران کدام است؟ این پژوهش، کیفی و از نوع ترکیب مضمون است. در این مطالعه از ۳۵ مقاله کیفی در محدوده زمانی ۲۰۰۷ تا ۲۰۲۱ ، به روش مرور سیستماتیک به پژوهش راه یافتند. فرایند تحلیل استقرایی ترکیب مضمون بر اساس روش توماس و هاردن در سه مرحله کدگذاری آزاد یافته های مطالعات اولیه، سازماندهی کدهای آزاد به مضامین توصیفی و درنهایت ایجاد مفاهیم تحلیلی انجام شد. درمجموع پس از تحلیل نتایج پژوهش ها، ۹ مقوله اصلی ، ۱۷ مفهوم و ۵۹ کد اولیه به دست آمدند. با توجه به یافته ها می توان چنین استنباط کرد که سیاستگذاری در باب حکمرانی هوشمند در ایران نیازمند تامل و برنامه ریزی حول مفاهیمی چون «عوامل دولتی، عوامل مشارکتی، عوامل فناورانه، پیامدها، قلمرو سیاستی، اعتمادزایی، محیط نهادی، دسترسی و استفاده از اینترنت و ویژگی های اجتماعی- فضایی» قابل طبقه بندی است.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: حکمرانی ، حکمرانی هوشمند ، مولفه های حکمرانی هوشمند ، ایران