تاثیر مخارج دولت بر تورم در عبور از محیط تورمی با رویکرد STR

مطالعه حاضر سعی در تبیین رابطهبین مخارج دولت و تورم بهوسیله الگوی غیرخطی رگرسیو ن های انتقال هموار[۱]  با استفاده از دادههای فصلی ۱۳۶۹:۲ تا ۱۳۹۱:۴ دارد. با متغیرهای تورم، رشد مخارج مصرفی دولت، رشد نقدینگی و رشد تولید ناخالص داخلی، یک مدل دو رژیمی که در آن وقفه اول رشد نقدینگی، متغیر انتقال یا آستانه است بهعنوان مدل بهینه انتخاب شد. در این مدل، رژیم اول به عنوان رژیم رشد نقدینگی پایین و رژیم دوم، رژیم رشد نقدینگی بالا با حد آستانه ۵ درصد (۲۰ درصد در سال) برای رشد نقدینگی، شناسایی می شود. نتایج نشان داد که در رژیم رشد نقدینگی بالا، مخارج مصرفی عامل تورمی محسوب می شود. در رژیم رشد نقدینگی پایین، افزایش بیشتر نقدینگی، اثرات تورمی کمتری در کوتاه مدت داشته و احتمالا اثرات بیشتری بر رشد اقتصادی دارد. انتظارات تورمی در رژیم رشد نقدینگی پایین، اثرات قوی تری در ایجاد تورم کوتاه مدت نسبت به رژیم رشد نقدینگی بالا دارد. در رژیم رشد نقدینگی بالا، افزایش حجم پول اثرات بیشتری بر تورم کوتاه مدت و اثرات کمتری بر تولید دارد. بنابراین می توان در رژیم رشد نقدینگی پایین از ابزار سیاست پولی و مالی برای تحریک تقاضا و همزمان کنترل تورم به نحو موثری سود جست. همچنین در رژیم رشد نقدینگی بالا، انضباط همزمان سیاست های مالی و پولی بیشترین اثربخشی را بر کاهش تورم دارد. [۱]- Smooth Transition Regression

کلیدواژه ها:

رژیم های تورمی ، رگرسیون های انتقال هموار ، مدل غیرخطی ، مدل STR