بررسی نقش اجتماعی و حماسی زن و صفات مشترک زنان در ادبیات

توجه به نقش زن در جامعه در سراسر رویدادهای شاهنامه، فردوسی را از تهمت زن ستیزی مبرا می کند. وی در کنار نکوهش برخی زنان ، از جنس زن به نیکی یاد می کند و در تمام ابیات به زیبایی درونی و زیبایی ظاهری زنان نیز اشاره می کند. فردوسی هرگز معتقد نبود که زنان در تمام زمینه ها همپایه مردانند ، اما وی نیز به این نکته توجه دارد که مبادا زن نقش خود را در جامعه به عنوان مادر، همسر، خواهر و دختر از دست دهد و آن نقش الهی را که خدا به وی عطا فرمود ، ما انسان ها از وی دریغ کنیم. زن در آثار ادبی جهان از جایگاهی ویژه برخوردار است، در آثار ادبی فارسی نیز همچنین. در بسیاری از پژوهش هایی که درباره شاهنامه صورت گرفته و می گیرد، با نادیده گرفتن نقش زن که محرک اصلی بسیاری از حماسه ها بوده است رو بهرو می شویم. ما باید شناخت عمیقی از زنان برجسته شاهنامه و از نقش آنان در آفریدن این اثر جاویدان، همینطور از نقش داستان های عاشقانه شاهنامه که زنان پایه اساسی این داستان ها به شمار می روند، داشته باشیم. جایگاه زن در دوره های تاریخی مختلف شاهنامه یکسان نبوده است.

کلیدواژه ها:

زن ، صفات مشترک ، ادبیات