تاثیر همزمان مدیریت آبی و بافت خاک بر الگوی تغییرپذیری شوری خاک باغ های پسته رفسنجان

شناخت تغییرات زمانی و مکانی خصوصیات خاک، به ویژه در اراضی کشاورزی، بدون شک راه گشای مدیریت بهینه و برنامهریزی خاص مکانی است. در این پژوهش، تاثیر مدیریت آبی و بافت خاک بر الگوی پراکنش قابلیت هدایت الکتریکی بخشی از باغ های پسته ی منطقه ی هرمزآباد رفسنجان مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، شبکه ای منظم با ابعاد ۵۰۰ در ۵۰۰ متر بر روی محدوده ی مطالعاتی اعمال گردید و مختصات جغرافیایی ۷۷ نقطه ی مشاهداتی به دست آمد. سپس در هر نقطه، از عمق های صفر تا ۴۰، ۴۰ تا ۸۰ و ۸۰ تا ۱۲۰ سانتیمتری نمونه برداری صورت گرفت. پس از انجام آزمایش های فیزیکی و شیمیایی لازم بر روی نمونه ها، به منظور ترسیم نقشه های کریجینگ معمولی خصوصیات مورد مطالعه، مراحل واریوگرافی و تخمین در نرم افزار ایلویس صورت پذیرفت. نتایج نشان دهنده ی اثر قابل توجه بافت خاک و مدیریت آبی منطقه در روند افزایش شوری خاک از سمت جنوب به طرف شمال منطقه در هر سه عمق مطالعاتی بود. به عبارت دیگر، ریزترشدن بافت خاک از یک سو و نیز افزایش دور آبیاری (از متوسط ۲۸ به ۵۲ روز) از سوی دیگر، موجبات افزایش شوری خاک ها از سمت جنوب به طرف شمال منطقه ی مطالعاتی را فراهم نموده است.

کلیدواژه ها:

بافت خاک ، زمین آمار ، قابلیت هدایت الکتریکی ، مدیریت آبی