اهمیت مهندسی ارزش در پروژه های تجهیز و نوسازی اراضی شالی زاری؛ مطالعه موردی شهرستان آمل، استان مازندران

بنا به دلایلی ممکن است، مشاور طراح امکان دسترسی به کلیه ی اطلاعات پایه را برای انتخاب بهترین طرح نداشته باشد. لذا در مرحله ی اجرا که اشکالات و نارسایی های طراحی ظاهر می شوند، بجاست تا مهندسین مشاور دستگاه نظارت، با بهره گیری از دانش مهندسی ارزش، مجموعه های متشکل از چندین متخصص فنی را جهت بازنگری و تحلیل اجزای کار، مجددا بسیج و ساماندهی نماید، تا اجرای کامل طرح را با کمترین هزینه و زمان تحقق بخشد. از جمله پروژه هایی که با مشکلات این چنینی مواجه هستند، طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالی زاری است که هدف آن توسعه مکانیزاسیون و افزایش تولیدات کشاورزی از طریق بهبود سیستم کاربری اراضی می باشد. پروژه تجهیز و نوسازی اراضی موضوع این تحقیق، چهار آیش هم مرز روستاهای چنگمیان، تمسک، سرخکلا و گلمزار از توابع دهستان دشت سر بخش دابودشت شهرستان آمل در استان مازندران را در برمی گیرد. در مرحله نظارت بر اجرا، تیم مهندسی ارزش با ترکیبی از متخصصان موردنیاز؛ اعم از ناظر کارگاهی، نمایندگان پیمانکاران مجری پروژه تجهیز و نوسازی اراضی در هر آیش و نماینده کارفرما تشکیل شد. پس از طی فرآیندهای مدیریت ارزش، نتیجه، افزایش سطح خالص (زیرکشت) اراضی به مقدار ۹۷۲۰ متر مربع و ۱۹.۴ درصد صرفه جویی در هزینه های طرح نسبت به برآورد طراحی اولیه بوده است. لذا پیشنهاد اساسی این تحقیق آن است که اعمال مدیریت ارزش در هر پروژه ای اگر توصیه ای جدی و ضروری باشد، در این طرح مساله ای موکد است.

کلیدواژه ها:

تجهیز و نوسازی اراضی ، شالیزار ، مهندسی ارزش ، هزینه های اجرایی