بررسی نیازهای اکولوژیکی، اتنوفارماکولوژیکی، ارزیابی فنل و فلاونوییدکل، آنتی اکسیدانی عصاره اندام های مختلف گیاه دارویی Stachys inflata Benth. و تهیه طیف فلورستیک گیاهان کوهستان چهارباغ (شمال ایران)

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 262

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ECOPH-3-3_007

تاریخ نمایه سازی: 4 اسفند 1400

چکیده مقاله:

گیاه سنبله ای بادکنکی (Stachys inflata Benth.) از مهمترین گونه های بومی نواحی کوهستانی شمال ایران است که در طب سنتی استان گلستان به عنوان ضد التهاب و ضدعفونی کننده استفاده می شود.  این تحقیق با هدف بررسی اوت اکولوژی ، اتنوفارماکولوژی، فیتوشیمیایی و آنتی اکسیدانی عصاره اندام های مختلف گیاه سنبله بادکنکی به همراه تهیه طیف فلورستیک گیاهان منطقه در کوهستان چهار باغ انجام گرفت. در عملیات صحرایی، ضمن تعیین رویشگاه طبیعی ، مهمترین نیازهای اکولوژیکی و فنولوژی گیاه در منطقه ثبت گردید و هم زمان طیف فلورستیک گونه های همراه منطقه به انضمام پراکنش جغرافیایی و اشکال زیستی با استفاده از روش های زوهری و راون کیه بدست آمد. به منظور بررسی فیتوشیمیایی ، سرشاخه های گلدار گیاه در تیرماه و ریشه ها در آبان ماه ۱۳۹۲ از ارتفاع  ۲۱۰۰ متر کوهستان چهارباغ جمع آوری و همزمان اطلاعات استفاده های سنتی گیاه (اتنوفارماکولوژی) از مردم محلی بدست آمد . استخراج عصاره اتانولی نمونه ها به روش پرکولاسیون ، ارزیابی فیتوشیمیایی (فنول ، فلاونویید و آنتوسیانین کل) با استفاده از روش های اسپکتروفتومتری و بررسی عملکرد آنتی اکسیدانی نمونه ها نیز با استفاده از تست DPPH ارزیابی و داده ها در سطح P<۰.۰۵ ارزیابی گردید. نتایج نشان داد سنبله بادکنکی گیاهی علفی چند ساله و ریزوم دار است که رویشگاه طبیعی آن در مراتع کوهستانی چهار باغ (۲۲۰۰متر) با اقلیم خشک و سرد ، بارش سالانه ۲۷۵ میلی متر، متوسط درجه حرارت سالانه ۵/۱۱ درجه سانتی گراد  و در خاک هایی با  بافت شن ، رس لومی ، اسیدیته ۶/۷ و شوری ۶/۰ دسی زیمنس می روید . رشد رویشی گیاه در اوایل اردیبهشت ، گلدهی در خرداد تا تیرماه و پراکنش میوه در فاصله شهریور تا آبان ماه انجام می گیرد . در این رویشگاه تعداد ۴۸ گونه گیاهی ، متعلق به ۴۵ جنس و ۲۱ تیره شناسایی گردید که به ترتیب تیره های Asteraceae ، Rosaceae و Fabaceae از بیشترین غنای گونه ای  با غالبیت فرم های زیستی تروفیت (۴۲ درصد) و ژئوفیت (۴۰ درصد)  متعلق به نواحی رویشی ایرانو-تورانی و مدیترانه ای بودند .محتوای فنل کل (mgGAE/g ۶/۵±۹۶/۱۲۹) ، فلاونوئید کل (mgQUE/g ۴/۱±۶۲/۲۹) و آنتوسیانین کل (µg/g۰۰۱/۰±۰۲۱/۰) در عصاره سرشاخه های گیاه تقریبا ۵/۱ تا ۳ برابر عصاره ریشه بود . عصاره سرشاخه ها به دلیل کثرت مواد موثره ثانوی نسبت به ریشه از  پتانسیل بیشتری در مهار رادیکال های آزاد با میزان ۲/۴±۳/۷۶IC۵۰=   میکروگرم بر میلی لیتر برخوردار بود. لذا نتایج بدست آمده در تایید مصارف سنتی آن به عنوان مقوی ، مسکن ، ضدالتهاب و ضدعفونی کننده  در درمان روماتیسم ، زخم و سوختگی و اسهال قابل بحث است.

نویسندگان

معصومه مازندرانی

گروه ریست شناسی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

امیر محمدی

گروه ریست شناسی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران