تاثیر آموزش برنامه ترکیبی درمان شناختی رفتاری با رویکرد مثبت گرایی بر پیشگیری از خشونت نوجوانان شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش برنامه ترکیبی درمان شناختی رفتاری با رویکرد مثبت گرایی بر کاهش و پیشگیری از خشونت نوجوانان شهر تهران است. فرضیه های اصلی پژوهش حاضر عبارت هستند از: .۱ آموزش برنامه ترکیبی درمان شناختی رفتاری با رویکرد مثبت گرایی در کاهش میزان پرخاشگری نوجوانان تاثیر دارد. .۲ آموزش برنامه ترکیبی درمان شناختی رفتاری با رویکرد مثبت گرایی در افزایش مهارت کنترل خشم نوجوانان تاثیر دارد. به همین منظور در این پژوهش پرسشنامه سنجش پرخاشگری نوجوانان ساخته شد و بر نمونه ۲۰۰ نفری از نوجوان (دختر و پسر) ۱۴-۱۳ ساله اجرا شد. همچنین پرسشنامه کنترل خشم از برنامه پیشگیری از خشونت PACT در این گروه اجرا شد. ۴۸ نفر از دانش آموزان (۲۴ دختر و ۲۴ پسر) به عنوان نمونه انتخاب شدند، که بالاترین نمره ها را در پرسشنامه سنجش پرخاشگری و کمترین نمره ها را در پرسشنامه کنترل خشم به دست آورده بودند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند، که هر گروه ۱۲ نوجوان را شامل می شد. به گروه آزمایشی برنامه ترکیبی درمان شناختی رفتاری با رویکرد مثبت گرایی در ۱۲ جلسه آموزش داده شد. سپس، پرسشنامه های سنجش پرخاشگری و کنترل خشم مجددا در دو گروه آزمایشی و کنترل به عنوان پس آزمون اجرا شد. فرضیه ها با آزمون تحلیل واریانس بررسی و تایید شدند. بنابراین، نتایج نشان داد که آموزش برنامه ترکیبی درمان شناختی رفتاری با رویکرد مثبت گرایی بر کاهش میزان پرخاشگری نوجوانان و افزایش مهارت کنترل خشم موثر بوده است. در ضمن میزان پرخاشگری پسران بالاتر از دختران و تفاوت معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

آموزش ، درمان شناختی رفتاری ، رویکرد مثبت گرایی ، پیشگیری از خشونت ، نوجوانان