ایران، افغانستان و راه های ترانزیتی در دوره پهلوی دوم (۱۳۲۰- ۱۳۵۷ ش)
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 173
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISUT-2-2_006
تاریخ نمایه سازی: 2 اسفند 1400
چکیده مقاله:
افغانستان کشوری محصور در خشکی است، که برای تامین کالاهای ضروری نیاز به ترانزیت کالا از کشورهای مجاور داشته است. در این میان، کشور ایران به دلیل نزدیکی و دسترسی به آبهای آزاد، اقتصادیترین مسیر برای تامین نیازهای افغانستان بوده است؛ اما این کشور به علت گرایش به غرب، ابتدا رویکرد اقتصادی به این موضوع نشان نداد؛ چرا که سیاست خارجی همسانی با ایران نداشت. در دوره پهلوی دوم ۱۹۴۱- ۱۹۷۸ م/ ۱۳۲۰- ۱۳۵۷ ش، روابط بین کشورهای منطقه، تحت تاثیر فضای جنگ سرد بود؛ اما با پایان یافتن جنگ دوم جهانی و شکلگیری مساله پشتونستان و همچنین دوری راههای روسیه و هزینه بالای آنها، بهترین گزینه برای ترانزیت کالاهای افغانستان، راههای ترانزیتی ایران بود. این پژوهش بیشتر با تکیه بر اسناد این دوره، سعی در روشن کردن این مساله دارد که چگونه بهبود وضعیت راههای ترانزیتی دو کشور، به گسترش روابط اقتصادی بین آنها انجامید و موافقتنامههایی در همین زمینه منعقد شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نورالدین نعمتی
استادیار گروه تاریخ دانشگاه تهران
مظهر ادوای
دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ دانشگاه تهران