ارائه چارچوب مفهومی طراحی سامانه های اطلاعات شهری جهت مقابله با شیوع بیماری واگیردار کرونا مبتنی بر GIS با رویکرد جمع سپاری

ابتلا به بیماری های واگیردار در طول تاریخ همواره سلامت انسان را تهدید کرده و علیرغم پیشرفت های قابل توجه در پیشگیری و درمان بیماری های واگیردار، همه گیرشدن این قبیل بیماری ها همچنان جمعیت انسان ها را تهدید می کند. بیماری واگیرا یا بیماری واگیردار و یا بیماری مسری، صورتی از بیماری های عفونی است که عامل بیماری زا از طریق فیزیکی از بیمار به فرد سالم انتقال می یابد (به نقل از : سایت کلینیک بصیر). این دسته از بیماری ها از آنجاییکه که می توانند موجب همه گیری جهانی شده و مرگ و میر و اختلال گسترده ای را در وضعیت اقتصادی، اجتماعی، و روانی جوامع سبب شوند حائز اهمیت هستند. با توجه به اینکه بیماری های واگیردار و علی الخصوص بیماری کرونا (کوئید ۱۹) ماهیتی مکانی داشته و در جوامع شهری به لحاظ تراکم بالا و جابجایی های دائمی جمعیت، شدت و سرعت شیوع بالایی دارند، رصد و پایش دائمی شیوع و جابجایی این بیماری از نقطه ای به نقطه دیگر نقش بسزایی در کنترل آن خواهد داشت. در این راستا می توان با تشکیل پایگاه داده های سامانه اطلاعات مکانی، جابجایی این بیماری را رصد و شیوع آن را مهار کرد. از سوی دیگر، سامانه های مدیریت بحران در مواقعی که جمع کثیری از جامعه درگیر هستند مستلزم داشتن داده هایی به روز و پویا و در عین حال قابل اطمینان است. برای ایجاد پایگاه داده سه عامل زمان، هزینه، و مشارکت همواره مد نظر بوده است. مقاله حاضر که برگرفته از یک پژوهش دانشگاهی است به روش توصیفی، تحلیلی، و استنتاج استقرایی درصدد تعریف چارچوبی مفهومی جهت تعریف سامانه های اطلاعاتی GIS مبتنی بر داده های گردآوری شده از روش جمع سپاری (Crowdsourcing) است. چارچوب حاصل از این پژوهش زمینه پایش مکانی شیوع کرونا را با استفاده از GIS و بر اساس داده های گردآوری شده از جمع سپاری فراهم می کند؛ داده هایی که با صرف کمترین هزینه و اتلاف حداقل زمان از افرادی که خود در بطن بحران قرار دارند جمع آوری می شود. به علاوه، چهارچوب پیشنهادی این پژوهش دارای ساز و کاری جهت راستی آزمایی و صحت سنجی داده های حاصل از جمع سپاری است.