اثر تراکم بوته و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت رقم ۷۰۴

به منظور بررسی  اثر تراکم بوته و میزان مصرف نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت هیبرید ۷۰۴، آزمایشی  به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در منطقه ممسنی، استان فارس، در سال ۱۳۸۷ اجرا گردید. فاکتورهای  آزمایش شامل تراکم بوته در چهار سطح (۷۵، ۹۰، ۱۰۵ و۱۳۰ هزار بوته در هکتار) و میزان مصرف نیتروژن در سه سطح (۲۰۰، ۳۰۰ و ۴۰۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار) بود. نتایج نشان داد که تاثیر تراکم بوته و میزان مصرف نیتروژن در سطح ا% و برهمکنش آنها در سطح ۵% بر وزن هزار دانه معنی دار شد. با افزایش تراکم بوته وزن هزار دانه از ۸/۲۹۰ به ۰/۲۶۹ گرم کاهش یافت. با افزایش مصرف نیتروژن از ۲۰۰ به ۴۰۰ کیلوگرم در هکتار، وزن هزار دانه از ۳/۲۶۹ به ۳/۲۸۷ گرم افزایش یافت. در ارتبط با برهمکنش تراکم بوته و نیتروژن بر وزن هزار دانه، بیشترین وزن هزار دانه در تراکم ۷۵ هزار بوته در هکتار با مصرف ۴۰۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار و کمترین آن در تراکم ۱۳۰ هزار بوته در هکتار با مصرف ۲۰۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. با افزایش تراکم بوته تعداد دانه در بلال به طور معنی داری از ۵۸۴ به ۴۹۱ کاهش یافت و تعداد بلال در مترمربع به طور معنی­داری از ۴/۷ به ۹/۱۲ افزایش یافت. با افزایش تراکم بوته عملکرد دانه به طور معنی داری از ۱۲۹۱۰ به ۱۶۸۹۰ کیلوگرم در هکتار افزایش یافت. تاثیر سطوح نیتروژن و برهمکنش تراکم بوته و نیتروژن بر تعداد دانه در بلال، تعداد بلال در مترمربع و عملکرد دانه معنی دار نبود. در مجموع تراکم ۱۳۰ هزار بوته در هکتار با مصرف ۲۰۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار به عنوان مناسب ترین تیمار آزمایش معرفی می گردد.