واکنش عملکرد و اجزای عملکرد ذرت به خشکی موضعی ریشه و مصرف پتاسیم

استفاده از روش هایی از تولید گیاهان زراعی که سبب کاهش مصرف و بهبود راندمان مصرف آب شوند از اهمیت زیادی برخوردار است. به منظور بررسی واکنش عملکرد و اجزای عملکرد ذرت (SC ۷۰۴) به خشکی موضعی ریشه و مصرف پتاسیم آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی ۸۸-۱۳۸۷ در استان فارس (جنوب شهرستان شیراز) انجام شد. تیمارها شامل چهار سطح آبیاری شاهد (آبیاری کامل گیاه در کل فصل رشد)، آبیاری یک در میان جوی ها در کل فصل، آبیاری یک در میان جوی ها تا گلدهی سپس آبیاری کامل و آبیاری همه جوی ها تا گلدهی و سپس آبیاری یک در میان جوی ها) و سه سطح پتاسیم (۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ کیلوگرم سولفات پتاسیم در هکتار) بودند. تراکم ذرت ۷ بوته در مترمربع در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تاثیر تیمارهای آبیاری بر عملکرد دانه، آب مصرفی، وزن هزار دانه، تعداد دانه در ردیف بلال و تعداد دانه در بلال معنی دار شد. بیشترین میزان عملکرد دانه از تیمار آبیاری کامل کل فصل (شاهد) به دست آمد اما با تیمار آبیاری یک در میان فاروها تا گلدهی و بعد از آن آبیاری کامل اختلاف معنی داری نداشت. کمترین آب مصرفی نیز از تیمار آبیاری یک در میان کل فصل رشد به دست آمد. اثر پتاسیم تنها بر وزن هزار دانه معنی دار شد و مصرف ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار پتاسیم بیشترین وزن هزار دانه را داشت. بطور کلی نتایج نشان داد که با انجام آبیاری یک در میان فاروها مصرف آب در مقایسه با آبیاری شاهد ۶۱/۱۵ درصد کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

کم آبیاری ، سولفات پتاسیم ، عملکرد دانه ، ذرت