اثربخشی مداخله آموزشی مبتنی بر مدل فرانظریه ای بر فعالیت بدنی منظم دختران دبیرستانی

مقدمه: سبک زندگی کم تحرک در جامعه کنونی ضرورت انجام مداخلات موثر در جهت افزایش فعالیت جسمانی به منظور پیشگیری از بیماری و ایجاد سبک زندگی متحرک در سال های اولیه نوجوانی را آشکار می سازد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر مدل فرانظریه ای بر میزان فعالیت جسمانی در دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان بود. روش ها: در این مطالعه مداخله ای تعداد ۳۰۰ نفر از دانش آموزان دختر مقطع اول تا سوم دبیرستان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای در ۶ دبیرستان وارد مطالعه شدند و به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. مداخله آموزشی مبتنی بر الگوی فرانظری به روش های سخنرانی و بحث گروهی انجام شد. داده های مربوطه با استفاده از پرسشنامه های مراحل فعالیت فیزیکی، مقیاس منافع/موانع ورزش و خودکارآمدی نسبت به ورزش، جمع آوری و با استفاده از برنامه SPSS ۱۹ و آزمون های آماری T زوجی، T مستقل و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شد. نتایج: این مطالعه نشان داد که قبل از آموزش، اختلاف آماری معنی دار بین گروه های مورد مطالعه از نظر مراحل تغییر فعالیت جسمانی، منافع درک شده، موانع درک شده و خودکارآمدی وجود نداشت. اما افراد تحت آموزش پس از اجرای مداخله آموزشی از پیشرفت مثبت و معنی داری در مراحل تغییر برخوردار شدند (۰۵/۰P<). میانگین نمرات منافع درک شده، موانع درک شده و خودکارآمدی پس از اجرای مداخله آموزشی پیشرفت معنی داری داشت (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: آموزش مبتنی بر مدل فرانظری تاثیر مثبت بر فعالیت جسمانی دانش آموزان دارد. بنابراین استفاده از مدلهای تغییر رفتار در برنامه های آموزشی جهت ارتقاء فعالیت جسمانی در نوجوانان توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Health Education ، Regular Physical Activity ، Stage of Change ، Lenjan City ، آموزش بهداشت ، فعالیت بدنی منظم ، مدل مراحل تغییر