تحلیل آداب روز شنبه بر مبنای حالات اصحاب سبت در لحظه ی مواجهه با عذاب مسخ

خداوند متعال در آیه ی ۴۷ سوره ی مبارکه ی نساء می فرماید: ای کسانی که به شما کتاب داده شده است به آنچه فرو فرستادیم و تصدیق کننده ی همان چیزی است که با شماست ایمان بیاورید پیش از آنکه چهره هایی را محو کنیم و در نتیجه آنها را به قهقرا باز گردانیم یا همچنانکه اصحاب سبت را لعنت کردیم آنان را نیز لعنت کنیم و امر خدا همواره تحقق یافته است. خدا (ص)" href="https://civilica.com/search/paper/k-%D8%B1%D8%B3%D9%88%D9%84%20%D8%AE%D8%AF%D8%A7%20(%D8%B5)/">رسول خدا (ص) در خطبه ی غدیر و در تفسیر آیه ی شریفه ی « یا ایها الذین اوتوا الکتاب آمنوا بما نزلنا مصدقا لما معکم من قبل ان نطمس وجوها فنردها علی ادبارها او نلعنهم کما لعنا اصحاب السبت وکان امر الله مفعولا » (نساء : ۴۷) می فرماید: ... ای گروه مردم! به خدا و پیامبرش و نوری که با او نازل شده ایمان بیاورید پیش از آنکه صورت [انسانی] گروهی را محو کنیم، سپس به پشت سر باز گردانیم . ای گروه مردم! نور خداوند در من راه یافته، سپس در علی (ع) و پس از آن در نسل او تا قائم مهدی (عج) جاری خواهد بود، کسی که حق خدا و هر حقی را می گیرد، از ماست؛ زیرا خداوند ما را حجتی بر اهل تقصیر و عناد و خلاف و خیانت و گناه و ستم در میان همه ی جهانیان قرار داده است. با توجه به بیان خدا (ص)" href="https://civilica.com/search/paper/k-%D8%B1%D8%B3%D9%88%D9%84%20%D8%AE%D8%AF%D8%A7%20(%D8%B5)/">رسول خدا (ص) و عبارت «... معاشر الناس آمنوا بالله و رسوله و النور الذی انزل معه من قبل ان نطمس وجوها فنردها علی ادبارها ... » که در بخشی از خطبه ی غدیر به آن اشاره شده است، مشاهده می شود که معنا و مفهوم « نطمس » در آیه ی شریفه ی « ولو نشاء لطمسنا علی اعینهم فاستبقوا الصراط فانی یبصرون » (یس: ۶۶) نیز وارد گردیده است حال آنکه در آیه ی شریفه ی « ولو نشاء لمسخناهم علی مکانتهم فما استطاعوا مضیا ولا یرجعون » (یس: ۶۷) بار دیگر از عذاب مسخ صحبت به میان آمده است. امام صادق (ع) می فرماید: در شب بیست و سوم به نام امام قائم (عج) ندا شود و در روز عاشورا قیام کند، آن روزی است که حسین ابن علی (ع) در آن کشته شده، گویا آن جناب را می نگرم که در روز شنبه ( یوم السبت ) دهم محرم در میان رکن و مقام ایستاده است و جبرئیل (ع) در سمت راست او فریاد می زند: بیعت برای خدا ! پس شیعیان آن حضرت از اطراف زمین به سویش رهسپار شوند درحالی که زمین زیر پایشان به سرعت پیچیده شود تا خدمتش رفته و با او بیعت کنند. خدا به وسیله ی او زمین را از عدل و داد پر کند چنانچه از جور و ستم پر شده باشد. امام صادق (ع) در تفسیر آیه ی شریفه ی « سنریهم آیاتنا فی الآفاق وفی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق اولم یکف بربک انه علی کل شیء شهید » (فصلت: ۵۳) می فرماید: خداوند در وجودشان مسخ شدن را به آن ها نشان می دهد و تنگ شدن عرصه ی هستی در جهان را به ایشان می نمایاند؛ در نتیجه آنان به قدرت خداوند در وجودشان و جهان هستی پی می برند و خروج قائم (عج) که حقیقتی از سوی پروردگار است را خواهند دید.

کلیدواژه ها:

امر خدا ، رسول خدا (ص) ، علی (ع) ، حسین ابن علی ، قائم مهدی (عج) ، قائم (عج) ، جبرئیل (ع) ، خروج ، خطبه ی غدیر ، روز شنبه ، یوم السبت ، اصحاب سبت ، لعنت ، عذاب ، مسخ ، لمسخناهم ، صورت ، چهره هایی ، محو ، به پشت سر ، باز گردانیم ، تصدیق کننده ، مصدقا لما معکم ، لطمسنا ، نطمس ، وجوها ، فنردها علی ادبارها ، نلعنهم کما لعنا ، اصحاب السبت ، امر الله مفعولا ، آمنوا بالله ، و رسوله ، و النور ، الذی انزل معه ، نور ، نوری ، حق ، خدا ، هر حقی ، شب ، بیست و سوم ، ندا ، روز عاشورا ، قیام ، دهم محرم ، رکن و مقام ، بیعت ، عدل و داد ، سنریهم ، آیاتنا فی الآفاق ، وفی انفسهم ، حتی یتبین لهم ، انه الحق ، اولم یکف بربک ، انه علی ، کل شیء شهید