فقه و "آسیب ها و ناهنجارهای شهری"

توجه به مسایل و آسیب های شهری به واسطه عدم تعادل بین امکانات شهری و جمعیت شهری ضروری است. در این خصوص، فقر، بیکاری، مشاغل کاذب، مهاجرت، تکدی گری و مسکن، مهمترین آسیب های اقتصادی شهر، اعتیاد، حاشیه نشینی، طلاق، کودکان خیابانی، سرقت، مزاحمت خیابانی، وندالیسم،قتل، نقض حقوق شهروندی، خشونت و امنیت عمومی، مهمترین آسیب های اجتماعی شهر؛ مدگرایی، بدحجابی، قومیت گرایی و تعارض های فرهنگی و ناهنجاری های آموزشی مهمترین مسایل فرهنگی، ترافیک و آلودگی مهمترین مسایل و مشکلات کالبدی شهرها به شمار می آیند. بر این اساس توجه به این معضلات و شیوه های پیشگیری و کاهش آنها ضروری می باشد که در این تحقیق نیز تلاش شد تا به مطالعه فقه و آسیب های شهری پرداخته شود. شیوه تحقیق توصیفی-تحلیلی بود و از روش کتابخانه ای جهت گردآوری مطالب استفاده گردید. مطابق یافته ها، استفاده از قواعد فقهی همچون قاعده تسلط یا تسلیط، قاعده اتلاف، قاعده تسبیب، و قاعده لاضرر که ارتباط زیادی با اصل نظم و تدبیر در طراحی شهری و محافظت از شهروندان در مقابل ناامنی ها و آسیب های شهری دارند، و نیز عمل به این قواعدمی تواند تا حد زیادی از مشکلات بوجود آمده در شهرها جلوگیری کرده و موجب امنیت شهروندان گردد.

کلیدواژه ها:

قواعد فقهی ، آسیب های شهری ، ناهنجاری های فرهنگی ، اقتصادی و اجتماعی ، امنیت شهروندان