گونه شناسی هویتی پناهندگان نسل دوم و سوم افغانستانی در ایران( با تاکید بر استان قزوین)

مقدمه:نسل جدید پناهنده افغانستانی با چالش هایی در عرصه های فردی، فرهنگی،اجتماعی و ملی مواجه است. اهداف:این پژوهش به دنبال گونه شناسی هویتی پناهندگان نسل دوم وسوم افغانستان با تاکید بر استان قزوین با بهره گیری از رویکرد برساخت گرایی هویت است. مواد و روش ها:روش تحقیق،توصیفی-تحلیلی از طریق پیمایش،جامعه مورد مطالعه بر پایه آمایش رسمی وزارت کشور۱۳۹۷ش. شامل ۸۰۹۱ نفر پناهنده ۱۵-۴۰ ساله، نمونه مورد مطالعه برابر فرمول کوکران ۳۷۵ نفر،که تصادفی از بین مراجعه کنندگان به اداره کل اتباع و مهاجرین خارجی استانداری انتخاب گردید. یافته ها:۱- هویت اجتماعی افغانستانی با میانگین۳/۶۵ نسبت به سایرهویت ها از میانگین نمره بالاتری برخوردار است. سپس به ترتیب هویت فرهنگی با میانگین ۳/۳۵،هویت ملی با میانگین ۳/۲۹ و هویت فردی با میانگین ۲/۴۸ قرار دارند.۲ - میانگین نمره هویت(هویت فرهنگی،اجتماعی و ملی)بر حسب تابعیت در بین پناهندگانی که مادر آن ها ایرانی و افغانستانی است با یکدیگر تفاوت زیادی دارد. اما درمیانگین هویت فردی دو گروه تفاوتی مشاهده نمی شود. ۳- ضریب همبستگی در هویت های فرهنگی، اجتماعی و ملی افغانستانی رابطه ای مثبت و قوی می باشد.ولی همبستگی بین هویت فردی با سایر گونه ها مشاهده نگردید. نتایج پژوهش نشان داد با توجه به ضعف هویت فردی و تقویت هویت اجتماعی، فرهنگی و ملی افغانستانی در زمینه اجتماعی جامعه مورد مطالعه، فرد پناهنده دریافت صحیحی از معانی محیط یا موقعیت خود نداشته و این موضوع منجر به هدایت فرد به کسب نقش ها و هویت های تازه ای شده است که می توان آن را هویت « افغانستانی -ایرانی» نامید.

کلیدواژه ها:

گونه شناسی ، پناهندگان نسل دوم وسوم افغانستان ، هویت ، کنش متقابل نمادین