بررسی روشهای تقلیل اثرات سوء در طرح های راه آهن در محیط بیولوژیک

دستیابی به توسعه پایدار در قالب برنامه های اقتصادی هماهنگ با اصول حفاظت از محیط زیست و ممانعت از تخریب و تهی سازی منابع تجدید شونده و غیر قابل تجدید میسر م ی باشد . از این رو برای حل بنیادی مشکلات بحرانی محیط زیست باید دیدگاههای کلان و زیر بنایی توسعه منطبق با قانونمندی های حفاظت محیط زیست طراحی شود و هر گونه سیاست گذاری و برنامه ریزی توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آینده کشور بر شالوده حفاظت محیط زیست، منابع طبیعی و بهره وری خردمندانه از این منابع با نگرش ایجاد تعادل بین قانونمندی های محیط زیست و توسعه پایدار صورت گیرد . خوشبختانه با توجه به اهمیت مطالعات ارزیابی اثرات زیست محیطی در استفاده بهینه از طرح های توسعه در کشور و در راستای به حداقل رساندن آثا ر سوء زیس ت محیطی، این مهم در طرح های راه آهن مورد توجه مدیران، برنامه ریزان و متولیان امر قرار گرفته است . در این مقاله هدف اصلی بررسی و تحقیق در مورد تقلیل اثرات سوء می باشد که بطور اختصاصی در مورد محیط بیولوژیک اکوسیستم های تحت اثر بحث می کند و فعالیت های راه آهن را در دو فاز ساختمانی و بهره برداری مورد بررسی قرار می دهد . در فاز ساختمانی شامل فعالیت های خاکبرداری،خاکریزی، بارگیری و حمل ونقل مصالح و تخلیه و دپوی مصالح، احداث ساختمان های جانبی نظیر ایستگاه ها، کارخانجات و ساختمان علائم، پخش و کوبیدن بالاست، ریل گذاری ، جوشکاری و نصب علائم، احداث پل و تونل، تامین آب و در فاز بهره برداری شامل تعمیر و نگهداری خط (ریلی – خودروها)، فعالیت ایستگاهها و تردد قطارهای (مسافری – باربری ) می شود . برای هر یک از فعالیت های گفته شده نوع آلودگی، اثرات زیست محیطی و روش های تقلیل اثرات سوء ارائه خواهد شد.