بررسی اثر بخشی شیوه های مدیریتی در کاهش ترافیک شهری

معضل ترافیک موضوع جدیدی نیست و سال هاست که مسئولان و کارشناسان راهکارهای مختلف ارائه می دهند. راهکارهایی که یا اجرا نمی شود یا در صورت اجرا نقش چندانی در کاهش ترافیک شهر نداشته است. فناوری اطلاعات در راحت کردن زندگی شهری در جوامع امروزی نقش اساسی دارد و پیشرفت آن در چند سال گذشته باعث شده در بسیاری از کشورها با این فناوری ها، راهکارهای نوینی برای کنترل و بهبود وضعیت ترافیک ارائه شود. این نقش به خصوص در قالب مفهومی به نام سامانه حمل و نقل هوشمند، در کنترل ترافیک شهری و جاده ای بسیار برجسته است. سامانه حمل و نقل هوشمند شامل فناوری و وسایل روز مانند دوربین دیجیتال، دستگاههای های موقعیت یاب ماهواره ای و الگوریتم های هوشمند برای بهبود وضعیت ترافیک، افزایش ایمنی، کاهش مصرف سوخت و کاهش آلودگی هوا جایگزین روش سنتی و دستی گذشته شده است. هدف مقاله حاضر بررسی اثر بخشی شیوه های مدیریتی در کاهش ترافیک شهری می باشد. در نتیجه می توان گفت شهرداری هایی موفق خواهند شد که زیر ساخت ها و الزامات آن را فراهم کرده باشند. که بدون بهره گیری از فناوری اطلاعات را به امری اجتناب ناپذیر تبدیل کرده است. حرکت به سمت تحقق شهر الکترونیک، شهروند الکترونیک و شهرسازی الکترونیک ضرورت عصر امروز است در نتیجه مدیران و برنامه ریزان باید برای فراهم آوردن بسترهای اجتماعی، فرهنگی، ایجاد زیرساخت های فناورانه، همچنین تغییر ساختار مدیریت شهری تحقق آن تلاش کنند. در این بین گسترش دوچرخه سواری به عنوان یک موقعیت سفر، بخشی از حمل و نقل است تا در جای گزینی ماشین شخصی و تشویق به استفاده از آن نقش آفرین باشد. اگرچه ترافیک دوچرخه تنها درصد ناچیزی از کل جریان ترافیک را تشکیل می دهد، اما می تواند مفید واقع شود. تحقیقات در کشورهای مختلف نشان داده اعمال قانون در ترویج فرهنگ ترافیک بسیار موثر است، متاسفانه تا وقتی پلیس ورود نکند اجرای قانون مشکل است ، حتی اگر جریمه های پلیس منطقی باشد، قانون شکنان به راحتی با پرداخت جریمه باعث بروز مشکلاتی نظیر ترافیک های سنگین درون شهری خواهند شد.

کلیدواژه ها:

هوشمندسازی ، کاهش ترافیک ، حمل و نقل درون شهری