نقش انعطاف پذیری خانواده و تمایزیافتگی مادران در خودکارآمدی نوجوانان

این پژوهش با هدف بررسی نقش انعطاف­پذیری خانواده و تمایزیافتگی مادران در پیش­بینی خودکارآمدی نوجوانان انجام شد. پژوهش، توصیفی و از نوع  همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش­آموزان دبیرستانهای شهر تهران بود که از میان آنها ۲۵۵ دانش­آموز به شیوه نمونه­گیری چند مرحله­ای انتخاب شدند و به همراه مادرانشان در این پژوهش شرکت کردند. دانش­آموزان به پرسشنامه انعطاف­پذیری خانواده (شاکری، ۱۳۸۲) و خودکارآمدی (شرر و همکاران، ۱۹۸۶) پاسخ دادند و مادران پرسشنامه برگه کوتاه تمایزیافتگی (دریک، ۲۰۱۱) را تکمیل کردند. داده­ها با استفاده از ماتریس همبستگی و رگرسیون گام­به­گام با نرم­افزار spss ۲۲ مورد تحلیل قرار گرفت. ماتریس همبستگی پیرسون نشان داد انعطاف­پذیری خانواده با خودکارآمدی فرزندان رابطه مثبت و معنادار دارد (r=۰.۴۸, p<۰.۰۱). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد انعطاف­پذیری به­طور مستقیم و مولفه گسلش عاطفی مادر به طور معکوس قادر به پیش­بینی ۲۹/۰ از تغییرات خودکارآمدی دختران هستند. انعطاف­پذیری خانواده و تمایزیافتگی مادر و مولفه­های آن در پیش­بینی خودکارآمدی پسران نقش نداشتند. بنابراین نتایج، خانواده در شکل­گیری خودکارآمدی نوجوانان بویژه دختران نقش مهمی ایفا می­کند.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری خانواده ، تمایزیافتگی ، خودکارآمدی ، نوجوان