تبیین الگوی بهینه در قراردادهای مشارکت عمومی – خصوصی ساخت، بهره برداری و واگذاری BOT)) کاربردی از نظریه قراردادها

در دهه های اخیر در کشورهای در حال توسعه، کمبود بودجه دولتی یا عدم دسترسی به فناوری، دولت ها را به جلب مشارکت بخش خصوصی ترغیب می کند. یکی از متداول ترین روش ها، دعوت به مشارکت در قالب قراردادهای مشارکت عمومی – خصوصی است. اجرای واقعی این نوع روش نیازمند تنظیم قراردادهایی است که خواسته های طرفین را برآورده سازد. این پژوهش با هدف طراحی قرارداد بهینه و مدل سازی نظری با استفاده از نظریه قرارداد ها، انجام گرفته است تا ضمن تحلیل قرارداد مشارکت عمومی- خصوصی، الگویی بهینه برای قراردادهای BOT ارائه دهد. در این پژوهش از مطالعات کتابخانه ای برای تبین قرارداد پایه و از مدل سازی ریاضی در برنامه MATLAB به روش بهینه سازی تجمعی ذرات جهت تخمین پارامترهای توابع مطلوبیت استفاده گردیده است. نتایج شبیه سازی برای یک قرارداد بهینه با استفاده از پارامترهای فرضی (طول عمر، درآمد، هزینه ها، نرخ تنزیل درآمدهای آتی، ارزش اسقاط هزینه های پروژه و غیره) به ترتیب ۳۸سال (زمان بهره برداری از پروژه)، ۷۸ درصد (مشارکت کارفرما بعد از زمان واگذاری)، ۴۵ درصد (مشارکت کارفرما در طول زمان بهره برداری) و ۷ درصد (ریسک بر عهده کارفرما) محاسبه گردید. نتایج نشان داد این پارامترها کاملا با ویژگی های نظری مدل تطابق داشته و همچنین مطلوبیت کارفرما در کنار مشارکت کارگزار، حداکثر گردیده است. واژه های کلیدی: روش های مشارکت عمومی – خصوصی، قرارداد BOT، نظریه قراردادها، کارفرما و کارگزار، بهینه سازی تجمعی ذرات.

کلیدواژه ها:

Public-Private Partnership Methods ، BOT Contract ، Contracts Theory ، Principal and Agent ، Partical Sworm Optimization ، روش های مشارکت عمومی – خصوصی ، قرارداد BOT ، نظریه قراردادها ، کارفرما و کارگزار ، بهینه سازی تجمعی ذرات