مطالعه آزمایشگاهی تقویت خمشی تیرهای بتن آرمه با آرماتور ضعیف تر از حد استاندارد به روش NSM و EBR

خلاصه درحال حاضر بسیاری از سازه های بتنی موجود به دلایل گوناگون شامل خطاهای طراحی یا ساخت، تغییر کاربری و نوع بهره برداری سازه، استفاده از میلگرد ضعیف تر از نقشه های طراحی، خوردگی میلگردها و غیره نیاز به بهسازی و تقویت دارند. در بحث مقاوم سازی سازه ها از روش ها و مصالح متنوعی می توان بهره برد که ورقه های پلیمری الیافی (FRP) یکی از مناسب ترین این مصالح جهت تقویت سازه های بتن آرمه هستند[۱۶]. تقویت سازه با استفاده از FRP روش های متنوعی دارد که یکی از قدیمی ترین آن ها روش چسباندن خارجی (Externally Bounded Reinforcement-EBR) هست. در این روش، ورق های کامپوزیتی FRP با استفاده از چسب های اپوکسی مخصوص به سطح سازه متصل گردید. جداشدگی سریع از سطح و آسیب پذیری در مقابل شرایط محیطی نامساعد، دو عیب عمده این روش است. روش نصب در نزدیکی سطح (Near Surface Mounted-NSM) یک روش نوین مقاوم سازی سازه های بتن آرمه است که در سال های اخیر موردتوجه بسیاری قرار گرفته است. این روش به صورت قراردادن میلگردهای FRP به شکل دست ساز یا کارخانه ای با مقطع مستطیل یا دایره ای شکل داخل شیارهایی در نزدیکی سطح بتن و سپس پرکردن شیارها با چسب مخصوص است. به منظور پیشبرد اهداف این پژوهش، تعداد ۱۲ عدد تیر بتنی با ابعاد ۱۱۰*۱۶*۱۲ سانتی متر ساخته شد.۱۲ نمونه ساخته شده در سه گروه: ۱- تیرهای بدون آرماتور ۲- تیرهای ضعیف تر از استاندارد آیین نامه ۳-تیرهای ساخته شده استاندارد مطابق با آیین نامه قرار گرفتند. که نمونه های هردسته شامل: الف)تیر تقویت نشده ب) تیر تقویت شده با روش NSM ج) تیر تقویت شده با روش EBR د) تیر تقویت شده ترکیب دو روش NSM و EBR مورد آزمایش و تست قرار گرفتند. درنتیجه این آزمایشات مشخص شد در تیرهایی که با ترکیب دو روش EBR و NSM پدیده جداشدگی مصالح FRP دیرتر به وقوع می پیوندد که این مسئله باعث افزایش قابل توجه مقاومت خمشی تیرها می شود به طوری که ظرفیت خمشی نمونه تقویت شده با ترکیب این دو روش افزایش ۲۳۳ درصد نسبت به تیر کنترل پیدا کرد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: الیاف کامپوزیتی(FRP) ، روش نصب در نزدیکی سطح (NSM) ، روش چسباندن خارجی(EBR) ، تقویت خمشی ، تیر بتنی