تاثیر فرهنگ شهرنشینی بر توسعه اجتماعی- فرهنگی پایدار شهری

جهانی شدن و فناوری های رسانه ای مانند اینترنت، ماهواره، تلویزیون، ویدئو، سینما و رادیو به همراه شکل های جدید مصرف شرایطی را در چند دهه گذشته به وجود آورده اند که به سختی می توان آن را کنترل کرد. تمرکز روز افزون جمعیت در نواحی شهری و رشد سریع شهرنشینی ناشی از مهاجرت مشکلاتی را در ارائه خدمات مناسب به شهروندان به وجود می آورد. در این رابطه نقش مدیران شهری کاردان در قالب یک نهاد مدیریتی فراگیر و کارآمد در رفع مشکلات و نیازهای روز افزون شهروندان ضرورت پیدا می کند. شهر و شهرنشینی از جدی ترین و مهمترین مباحثی است که توجه جدی به آن می تواند پایه های توسعه ایران مدرن و اسلامی را بنا کند. چنانچه شهری به مثابه یک سازمان قلمداد گردد، لازم است که در راس آن و به منظور اداره شهر از فنی استفاده گردد که همان مدیریت شهری است. در این راستا توجه به فرهنگ و اخلاق در امر مدیریت شهری از اهمیت بسزایی برخوردار است. رشد شهرنشینی و صنعتی شدن جوامع شهری بدون درنظر گرفتن فرهنگ شهرنشینی، مشکلات گسترده ای را در شهرها به وجود آورده است. امروزه یکی از کارآمدترین ساز و کارهای مدیریت شهری برای رسیدن به مناسبات اجتماعی مطلوب و کاهش هزینه های وارده بر شهر؛ توجه و برنامه ریزی برای ارتقای فرهنگ و اخلاق شهرنشینی در بین شهروندان است. هدف مقاله حاضر تاثیر فرهنگ شهرنشینی بر توسعه اجتماعی- فرهنگی پایدار شهری با مطالعه کتابخانه ای و اسنادی می باشد. نتایج نشان می دهد اگر به دنبال شهری سالم و پویا هستیم لازمه آن شهروند سالم است که با سبک زندگی شهری سلامت محور به وجود می آید. و می توان گفت امروزه یکی از کارآمدترین ساز و کارها برای رسیدن به مناسبات اجتماعی مطلوب و کاهش هزینه های وارده بر شهر توجه و برنامه ریزی برای ارتقاء فرهنگ شهرنشینی در بین شهروندان می باشد، آموزش و توانمندسازی شهروندان برای ارتقا دانش، تقویت مهارت ها، کسب عادت های صحیح زندگی اجتماعی و بروز رفتارهای مطلوب شهروندی بویژه در راه بهره گیری مناسب از امکانات شهری از جمله ضرورت هایی است که در توسعه فرهنگ شهرنشینی قلمداد می شود. در این بین یادگیری پارامترهای آموزش رفتار شهروندی به افزایش کیفیت زندگی جمعی، فرهنگ شهرنشینی و تقویت سرمایه اجتماعی می انجامد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ شهری ، توسعه اجتماعی- فرهنگی ، توسعه پایدار