راهکارهای آسیب شنایی اجتماعی جوانان در سکونتگاه های غیررسمی

امروزه آسیب های اجتماعی به دسته ای از نابسامانی ها و ناهنجاری های رفتاری افراد یک جامعه چه بصورت فردی و یا جمعی اطلاق می شوند که ریشه در بی نظمی ها، کژکارکردی های پدیده های اجتماعی و پیامدهای نامطلوب آنها دارد. این آسیب ها غالبا باعث رنجش روانی، جسمی و مادی اقشار خاص و آسیب پذیر جامعه می شوند. و همچین می توان گفت که به هر نوع عمل فردی یا جمعی گفته می شود که در راستای اصول اخلاقی و قواعد عام عمل جمعی یا غیررسمی جامعه محل فعالیت کنشگران قرار نمی گیرد و در نتیجه با منع قانونی و یا قبح اخلاقی و اجتماعی روبه رو می گردد. در این بین بیکاری به عنوان یک مسئله اجتماعی زمینه مساعدی برای انحرافات اجتماعی است. افراد بیکار بیشترین اوقات خود را در اماکن عمومی از جمله پارک ها می گذرانند و این گونه اماکن، بهترین و مناسبت ترین مکان برای کشش به سمت انحرافات اجتماعی از جمله اعتیاد است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی راهکارهای آسیب شنایی اجتماعی جوانان در سکونتگاه های غیررسمی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد آسیبهای اجتماعی در این سکونتگاهها پدیده هایی واقعی، متغیر، قانونمند و قابل کنترل و پیش گیری اند. که کنترل پذیری آسیبهای اجتماعی شناخت علمی آنها را در هر جامعه ای برای پاسخ به پرسشهای نظری و عملی و کاربردی از ایده ها و یافته های علمی تولید شده در برنامه ریزی های کوتاه و بلند مدت برای مقابله صحیح با آسیبهای اجتماعی، درمان یا پیشگیری از گسترش و پیدایش آنها را ضروری و پر اهمیت می سازد. برای مثال وابستگی به مواد مخدر در نوجوانان و جوانان یکی از بزرگترین نگرانی های جوامع امروز است. مسئله مواد مخدر و اعتیاد سال هاست که به یک مسئله اجتماعی عمده تبدیل شده و برنامه مبارزه با آن دستور کار دولت ها و مجامع بین الملی قرار گرفته است. مواجه با این مسئله مزمن و پیجیده، مستلزم شناخت دقیق ابعاد مسئله است. در عرصه خطیر مبارزه با مصرف مواد مخدر و اعتیاد، برنامه هایی موفق خواهند بود که بر اساس ارزیابی واقع گرایانه از گستردگی و کیفیت مسئله طراحی واجرا شوند.

کلیدواژه ها:

آسیبهای اجتماعی ، سکونتگاههای غیررسمی ، آسیب شنایی اجتماعی جوانان