آموزش و محیط زیست در برنامه چهارم دولت، نمونه موردی (استرالیا)

یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار ، آموزش است، آموزش مستمر و مداوم در کاهش جهل و افزایش آگاهی باعث ارتقاءفرهنگ می شود. رشد اقتصادی و فرهنگی جامعه در گرو حفظ منابع اولیه خدادادی و محیط زیستی است . سلامتی روحی و جسمی مردم نیز وابسته به حفظ این منابع است ، خیلی از کشورها با درک مسئله از طریق آموزش ، سعی در کاهش نا آگاهیها دارند و توانستند از طریق آموزش رفتارهای زیست محیطی را اصلاح نمایند اینان می توانند الگوی خوبی برای ایران نیز باشند، در این مقاله با بیان نمونه موردی کشور استرالیا سعی شده اثر آموزش و درگیر کردن مردم در حفظ منابع ملی و متعاقب آن سرویس و خدمات دولت به مردم، هنجار شدن رفتارهای اجتماعی و اصلاح رفتارها در ارتباط با احترام به منابع ملی نشان داده شود. با عدم آموزش و آگاهی مردم انتظار تخریب و ایجاد فجایع زیست محیطی را نیز باید داشت هر روز باید منتظر فجایع بدتر و اخبار غمگین تر بود زیرا که جامعه با انسانهای آموزش دیده به پایداری توسعه می رسد، نه با جهل و ناآگاهی و این آموزش باید برای همگان ( مردم و دولتمردان) دائمی و پایدار باشد. بصورت مقطعی و کوتاه مدت ، برای رشد پایدار جوابگو نیست. در حالیکه در برنامه چهارم دولت آموزش های زیست محیطی نه تنها دیده نشد ، آموزشهای دوران قبل نیز از طریق NGO ]+AF15ها و دولت و رسانه ها ... بسیار کمرنگ شد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، آموزش ، آگاهی رفتارهای اجتماعی و زیست محیط