تغییر نحوه مسیردهی بسته های اطلاعاتی، جهت حذف حالات قطعی در رسیدن بسته به مقصد در ساختارهای شبکه بر روی تراشه

با افزایش فرکانس کاری و همچنین پیچیدگی پردازنده ها، ارتباط مولفه های داخل تراشه به دلیل عدم کارایی گذرگاه و همچنین ناکارآمد بودن ساختارهای سیستم بر روی تراشهSOC) به ساختارهای شبکه درون تراشه NOC) مبدل شده است. یکی از مهمترین مولفه های طراحی در پردازنده ها، مسائل ارتباطی است که شبکه برروی تراشه به عنوان راه حل مناسبی برای مسائل ارتباطی در سطح تراشه مطرح شده است و جایگزین مناسبی برای روش سیم بندی در رسیدن به کارایی بالا می باشد. شبکه بر روی تراشه شامل تعدادی واحدهای عملیاتی است که از طریق شبکه ای از سوئیچ ها با هم در ارتباط هستند. سهم ارتباطات در توان مصرفی در شبکه بر روی تراشه میتواند تا %50 توان کل مصرفی تراشه باشد، علاوه بر توان کل مصرفی طراحان با محدودیت سخت حداکثر توان نیز روبه رو هستند. در این مقاله سعی شده است مسیریابی تطبیقی را جایگزین مسیرهای قطعی برای ارسال بسته از مبدا به مقصد نمود. این جایگزینی باعث کاهش زمانهای انتظار و همچنین کاهش توان مصرفی در شبکه می شود