بررسی ساختاری پهنه زاگرس بلند با تاکید بر سامانه گسل های جنوب خاور کرمانشاه

پهنه زاگرس بلند در بخش جنوب خاوری کرمانشاه، بین دو پهنه رادیولاریتی در شمال خاور و زاگرس چین خورده در جنوب باختر محدود شده است. گسل های راندگی و چین ها در این منطقه، ساختارهای اصلی در زاگرس بلند را تشکیل می دهند. روند این ساختارها شمال باختر- جنوب خاور و هم روند با ساختار های کمربند چین خورده زاگرس است. برای تحلیل دگرریختی این منطقه، چندین برش ساختاری عمود بر روند ساختار های منطقه پیمایش و رسم شده است. گسل های اصلی راندگی، در بعضی جاها به علت جابه جایی متفاوت در بخش های مختلف با گسل های عرضی امتدادلغزبریده می شوند. گسل کوه سفید (FA)، حوضه رادیولاریتی را از حوضه زاگرس جدا می کند. این گسل در موقع تشکیل حوضه رادیولاریتی، دیواره جنوبی حوضه رادیولاریتی را تشکیل داده است. در موقع بسته شدن حوضه رادیولاریتی در کرتاسه پایانی، گسل کوه سفید به صورت گسل معکوس عمل کرده و مجموعه چین خورده حوضه رادیولاریتی را به سمت جنوب باختر (پیش بوم) رانده است. تشکیل سازند فلیشی امیران با سن پالئوسن که دارای قطعات رادیولاریتی است این موضوع را تایید می کند. این حادثه احتمالا منجر به عملکرد سازند گرو به صورت سطح جدایشی در توسعه گسل های پهنه زاگرس بلند در این منطقه شده است. گسل های انتشار یافته شامل کلیه گسل های اصلی در راستای شمال باختر- جنوب خاور است که از گسل (FC) در شمال خاور تا گسل (FI) در جنوب باختر در ارتباط با فعالیت این سطح جدایشی است. به نظر می رسد که حوضه زاگرس پس از این زمان به صورت آرام باقی مانده و زمانی که برخورد نهایی بین ایران مرکزی و ورق عربی روی می دهد، گسل خوردگی و چین خوردگی نیز در سازندهای زاگرس چین خورده شکل می گیرد.

کلیدواژه ها:

زاگرس بلند ، گسل کوه سفید ، کرمانشاه ، الگوی ساختاری ، سطح جدایشی