تاثیر پذیری ابن معتوق از آیات وحی الهی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 228

فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICJLP03_073

تاریخ نمایه سازی: 17 بهمن 1400

چکیده مقاله:

زمانی که شاعری در تعبیر از اوضاع مضطرب محیط خود، تکیه بر مولفه های فکری بشر را ناکافی می یابد، به فضای غنی ملکوتی و آرام بخشی چون قرآن روی می آورد؛ زیرا این کتاب، شایسته ترین الگوی الهام بخش ادیبانی است که اعجاز بیان آن را دریافته اند. تاثیر تعامل میان این متون، وقتی آشکار میشود که با رویکرد »تاثیر پذیری« بازخوانی شوند و این تاثیر پذیری ها نزد شاعران نمود بیشتری پیدا کرده است، شهاب الدین بن معتوق از شاعران بزرگ عصر انحطاط و سردمداران شعر و ادب آن روزگار است که شعرش را ابزاری برای دفاع از حق اهل بیت (ع) به کارگرفت و در این راستا از کلام راستین الهی یعنی قرآن استمداد جست. ابن معتوق در تمامی مضامین شعری خویش، آیات و عبارات قرآنی را به صورتهای مختلف لفظی، معنوی و ضمنی به کار بسته است. وی گاهی، آیه ای را به طور کامل ذکر می کند، و گاهی به ذکر الفاظی از آن اکتفا میکند و در برخی ابیات نیز به آیات قرآن اشاره میکند؛ بدون این که الفاظ آیه را مستقیما بیاورد؛ مانند تعبیر خواب یوسف(ع)، و جریان شهادت امام حسین (ع) که شاعر در قسمت رثا به طور ضمنی، اشارهای به آن داشته است.

نویسندگان

جعفر مرادی

کارشناس ارشد زبان و ادبیات عرب، دانشگاه پیام نور کرمانشاه، سطح دوم حوزه علمیه گیلانغرب