پیش بینی رابطه ی بین خودکارآمدی و آموزش ترغیبی معلمان دوره ی دوم ابتدایی شهر ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۰

در فرآیند آموزش و پرورش هزاران نکته باریک تر از مو وجود دارد که یکی از این نکات در ارتباط با معلمان و فرآیند تدریس آن هاست. این پژوهش با هدف پیش بینی رابطه ی بین خودکارآمدی و آموزش ترغیبی معلمان دوره ی دوم ابتدایی شهر ساری انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی آموزگاران آقا و خانم دوره ی دوم ابتدایی شهر ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ بود. نمونه آماری شامل ۵۰۰ نفر از معلمان آقا و خانم دوره ی دوم ابتدایی شهر ساری بود که به روش تصادفی خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات عبارتند از: الف) پرسشنامه تدریس ترغیبی (ITS) (آموس،پورکی و توبیاس،۱۹۸۴)،ب) مقیاس خودکارآمدی معلم توسط اسچانن، موران و وولفولک (۲۰۰۱). داده های بدست آمده با استفاده از شاخص های آماری توصیفی شامل میانگین و انحراف استاندارد و در آمار استنباطی با روش آماری همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که : بین خرده مقیاس های خودکارآمدی معلمان با آموزش ترغیبی روابط مثبت و معناداری در سطح ۰۱/۰ وجود دارد. همچنین بین آموزش ترغیبی معلمان آقا و خانم تفاوت وجود دارد. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که معلمان با خودکارآمدی زیاد بهتر به نیازهای دانش آموزان مخاطب توجه می کنند، روش و استراتژی های جدید تدریس را به کار می برند و به دانش آموزان و تدریس تعهد بیشتری نشان می دهند و آنها را بیشتر به فرآیند یادگیری ترغیب می کنند و اشتیاق بیشتری در تدریس دارند و در تدریس بیشتر باقی می مانند. به همین جهت تدریس موفق معلمان موجب یادگیری عمیق و موثر در دانش آموزان شده و دانش آموزان با حس و بازخورد مناسبی که از این طریق کسب می کنند به تحصیل و یادگیری علاقمند شده و شوق آنها به تحصیل و یادگیری افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

آموزش ترغیبی ، خودکارآمدی معلمان ، دانش آموزان دوره ی دوم ابتدایی.