مقایسه ی روش تدریس مشارکتی با روش تدریس سنتی در درس صرف و نحو رشته ی زبان و ادبیات عربی از نظر استادان و دانشجویان«بررسی موردی چهار دانشگاه دولتی شهرتهران»

پژوهش حاضرباهدف مقایسه تاثیر آموزش روش تفکرفعال(مشارکتی)و روش های تدریس سنتی دریادگیری درس صرف و نحو ازنظر استادان و دانشجویان رشته زبان و ادبیات عربی در دانشگاههای دولت شهرتهران صورت گرفته است .این پژوهش از روش توصیفی-پیمایشی استفاده کرده و ابزار گردآوری اطلاعات این تحقیق پرسشنامه بوده است.جامعه ی آماری این پژوهش شامل دانشجویان ترم هشت و استادان رشته ی زبان وادبیات عربی دانشگاه های تهران،خوارزمی،علامه طباطبایی و الزهرا است .نمونه مورد بررسی شامل ۱۲۰ نفر دانشجو و ۵ استاد می باشد .روش آماری مورد استفاده در اینتحقیق، توصیفی - استنباطی می باشدکه با استفاده از آمار توصیفی،داده های جمع آوری شده تهیه و تنظیم و توزیع فراوانی خلاصه و به کمک نمودار نمایش داده شده اند .از مهمترین نتایج این پژوهش میتوان گفتکه دانشجویان دانشگاههایی که روش تدریس اساتیدشان روش تدریس مشارکتی بوده است یادگیری کلی و مفهومی بیشتری نسبت به دانشجویان دانشگاهایی که روش تدریس اساتیدشان به صورت سنتی بوده است، داشته اند وهمچنین میزان علاقه و انگیزه آن ها در این روش(مشارکتی )نسبت به یادگیری درس صرف ونحو بیش از روش سنتی بوده است ولی با این وجود سرفصل و محتوای کتاب های درسی صرف و نحو روش تدریس را به سمت روش تدریس سنتی سوق میدهند .

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، روش تدریس مشارکتی ، روش تدریس سنتی ، یادگیری ، صرف و نحو