بررسی برداشت های فلسفی فیلسوفان مسلمان از آیه شریفه ۵۳ فصلت

فیلسوفان مسلمان با اعتقاد به هماهنگی آموزه های فلسفی خود با آموزه های وحیانی و در تقابل با کسانی که این دو نوع آموزه را از اساس متفاوت و بلکه متضاد می دانند، در تایید دیدگاه های فلسفی خود گاه به آیاتی از قرآن کریم یا روایات پیامبر اسلام (ص) و امامان معصوم (ع) استشهاد کرده اند. این نوع استشهادها را در آثار و منابع فلسفی از فارابی تا حکیم سبزواری و فیلسوفان معاصر می توان مشاهده کرد. با این تفاوت که در آثار برخی آنان (مانند فارابی و ابن سینا) تعداد این استشهادها اندک و در آثار برخی دیگر (مانند سهروردی و ملاصدرا) به فراوانی وجود دارد. بررسی این استشهادها می تواند از یک سو ما را با تفسیر قرآن کریم به روش فلسفی آشنا سازد و از این طریق نگاه تفسیری ما را تعمیق بخشد و از سوی دیگر با نشان دادن قوت و ضعف این استشهادها میزان موفقیت تلاش فیلسوفان مسلمان را در جهت تقریب آموزه های فلسفی و دینی آشکار سازد.