سازوکار جایگیری توده گرانیتوییدی گل زرد با استفاده از روش بررسی فابریکهای مغناطیسی (AMS)
محل انتشار: فصلنامه علوم زمین، دوره: 23، شماره: 92
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 206
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GSJ-23-92_017
تاریخ نمایه سازی: 16 بهمن 1400
چکیده مقاله:
توده گرانیتوییدی گل زرد به سن تقریبی ۵±۱۶۵میلیون سال، در شمال الیگودرز، از توابع استان لرستان قرار دارد و در پهنه سنندج - سیرجان رخنمون دارد. این توده درون سنگ های اسلیتی، فیلیتی و میکاشیستی (دگرگونی ناحیه ای) تریاس پایانی تا ژوراسیک آغازین نفوذ کرده است. گرانودیوریت ها بدنه اصلی این توده گرانیتوییدی را تشکیل می دهند. گرانودیوریت ها توسط لوکوگرانیت ها، رگهها و رگچههای آپلیتی، پگماتیتی و دایک های گابرودیوریتی قطع شدهاند. حضور آنکلاوهای متاپلیتی (سورمیکاسه و آندالوزیت - سیلیمانیت هورنفلسی)، آنکلاوهای سیلیسی و بیگانه بلورهای آندالوزیت و گارنت از نشانه های آشکار نوع S بودن این توده گرانیتوییدی به شمار می رود. برای شناسایی سازوکار جایگیری توده گرانیتوییدی گل زرد از روش ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی (AMS) استفاده شده است. پس از آماده سازی نمونه ها و اندازه گیری ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی آنها نتایج زیر به دست آمده است. میانگین مقادیر پذیرفتاری مغناطیسی میانگین (Km) اندازه گیری شده بر حسب μSI برای گرانودیوریت ها ۲۲۷، لوکوگرانیت ها ۵۷ و دایک های گابرودیوریتی ۵۸۵ است. گرانودیوریت ها در مجموع به دلیل داشتن Km کمتر از μSI ۵۰۰ به گرانیت های پارامغناطیس تعلق دارند و حامل اصلی خاصیت مغناطیسی در آنها، بیوتیت است. لوکوگرانیت ها دارای مقادیر Km کمتری هستند که با کاهش قابل ملاحظه سهم کانی های پارامغناطیس به ویژه بیوتیت در آنها سازگار است. انواع ریزساخت های ساب ماگمایی، کمی دگرشکل شده و دگرشکلی حالت جامد دمای بالا در این توده دیده شده است و از این میان فابریک های ماگمایی چیره هستند. با توجه به روند خط واره ها و برگ واره های مغناطیسی و در نظر گرفتن دیگر متغیرهای مغناطیسی مانند (Km، T و Ppara%) و نشانه های صحرایی و ریزساختی می توان گفت این توده نفوذی از پهنه های تغذیه کننده ای بیرون آمده است که مرتبط با فضاهای کششی و در ارتباط با عملکرد یک پهنه برشی امتدادلغز راست بر بوده است. توالی تزریق با گرانودیوریت ها در قالب یک ساختار دایکی شکل بزرگ آغاز شده و با توده های کوچک (آپوفیز) و رگه های لوکوگرانیتی که گرانودیوریت ها را قطع کرده، ادامه یافته است. این توالی با جایگزینی دایک های مافیک - حدواسط در امتداد بازشدگی های ثانوی که پس از جایگیری توده نفوذی رخ داده، به پایان می رسد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمود صادقیان
استادیار، دانشکده علومزمین، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
مریم شیبی
استادیار، دانشکده علومزمین، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
سیمین بدلو
کارشناسی ارشد، دانشکده علومزمین، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران