ویژگی های محیط طبیعی ایران

گفتنی است بین عوامل مختلف طبیعی گونه­ ای همبستگی وجود دارد، به طوری که هر منطقه با ویژگی­ های خاص خود به عنوان واحد اقلیم شناختی و یا منطقه زیست - هواشناختی (بیوکلیماتیک) مشخص می­شود، که از محیط های گوناگون مورفوپدولوژیک تشکیل یافته و هر یک گونه گیاهی ویژه­ای را در برمی­ گیرد، استفاده از منابع طبیعی باید به نحوی صورت گیرد، که اختلالی در ترازمندی محیط ایجاد نکند. پاره­ای از عوامل مانند: آتش ­سوزی، سیل، آتشفشان، زمین­ لرزه، تغییرات آب و هوا، فرسایش و سرانجام دخالت آدمی، تواند این ترازمندی را برهم زند، در این میان فرسایش به عنوان عاملی هشدار دهنده ظاهر می­ گردد و می­ نمایاند، که خاک درحال فروپاشی است؛ پوشش گیاهی که سبب ایجاد تعادل بود اینک در حال نابودی است. برای ایجاد تعادل و یا کاستن عوامل مخرب می­ باید هر واحد اکولوژیک یا بیوکلیماتیک شناسایی شود و عوامل موجود در آن ارزیابی گردد، تا بتوان در حفظ و نگهداری منابع طبیعی اقدام کرد. در این راه ایران از نظر مناطق بیوکلماتیک به ۵ منطقه (شامل: منطقه مرطوب بیوکلماتیک و منطقه نیمه مرطوب بیوکلماتیک، منطقه نیمه خشک بیوکلماتیک، منطقه خشک بیوکلیماتیک و منطقه بیابانی بیوکلماتیک) تقسیم شد و هر یک به وسیله زیر واحدهای کوچکتری مجزا گردید؛ به طوری که در هر منطقه محیط مورفوپدولوژیک آن مورد بررسی قرار گرفت و گونه گیاهی غالب آن مشخص گردید؛ سپس ویژگی تخریب و فرسایش با توجه به ساختار سنگ معین شد و برای هر واحد منطقه نمونه ­ای مورد مطالعه دقیق قرار گرفت و پیشنهادهای کلی برای حفظ و نگهداری ارائه گردید (رجوع کنید به جدول­ های پیوست).