بررسی تاثیر افزودن تخلخل های سطحی بر خواص مکانیکی ایمپلنت های دندانی

در تحقیق حاضر ایمپلنت های دندانی با سه ساختار متفاوت تولید شدند. دو گروه از ایمپلنت ها دارای ساختار متخلخل سطحی بوده به گونه ای که عمق تخلخل ها در نمونه HW برابر با ۰/۵ میلی متر و در نمونه LW برابر با ۱ میلی متر می باشد. گروه سوم از نمونه های تولیدی نمونه های بالک می باشند که هیچ گونه تخلخل سطحی ندارند. تمامی نمونه ها به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی تحت بررسی های ساختاری قرار گرفتند. برای بررسی خواص مکانیکی نمونه های تولید شده نیز از آزمون فشار استفاده شد. آزمون های مکانیکی انجام شده گویای تغییر خواص مکانیکی در اثر ایجاد تخلخل می باشد به طوریکه با تنظیم عمق تخلخل ها و بالتبع مدول یانگ ایمپلنت متناسب با مقدار سخت پایی استخوانی که ایمپلنت در آن قرار می گیرد، می توان از فرایند سپرتنشی و در نتیجه شل شدگی ایمپلنت جلوگیری نمود.

کلیدواژه ها:

ایمپلنت متخلخل ، میکروسکوپ الکترونی روبشی ، آزمون فشار ، مدول یانگ