مقایسه اثر یک برنامه ی هشت هفته ای تمرینات اصلاحی جامع در آب و خشکی بر روی زنان مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی

عادات و وضعیت های بدنی که به طور مداوم تکرار می شوند، باعث استفاده مکرر بخشی از عضلات بدن و عدم توجه به عضلات مخالف شده که عدم توازن در قدرت و انعطاف پذیری و طول عضلات و بافت های نرم را به دنبال خواهد داشت که در طولانی مدت می تواند باعث ناهنجاری های وضعیتی گردد در واقع اختلالات عضلانی -اسکلتی تحت عنوان آسیب ها و عوارض در عضلات، اعصاب، تاندونها، لیگامان ها، مفاصل، غضروف و ستون مهره ها تعریف می شوند. این اختلالات دلیل اصلی ناتوانی های مربوط به کار در بین کارکنان است که از وضعیت های بدنی نامناسب کاری مانند وضعیت کاری ایستاده، خم شدن و چرخیدن مکرر، بلند کردن اجسام و اعمال نیروی زیاد، حرکات تکراری و عوامل روحی -روانی ناشی می شوند یکی از عارضه های اسکلتی – عضلانی شایع در کارمندان که به دنبال عدم تحرک کافی و اتخاذ پوسچر نا مناسب، تکراری و طولانی مدت در زمان کار ایجاد می شود، سندروم متقاطع فوقانی است. امروزه در بسیاری از کشورها پیشگیری از اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار به صورت یک ضرورت و یک اولویت ملی در آمده استتوجه به خواص فیزیکی و درمانی آب از جمله شناوری،مقاومت ،تلاطم و فشار هیدروستاتیک، و اینکه تمرین در آب باعث افزایش جریان خون و و مسدود کردن گیرنده های درد میشودتحقیق حاضر در نظر دارد تا اثر این فاکتور مهم اصلاح کننده را با تمرینات اصلاحی جامع در خشکی مورد مقایسه قرار داده تا در صورت اثربخشی، بتوان آن را به عنوان جزء مهمی از پروتکل های اصلاحی اختلالات سیستم اسکلتی – عضلانی مد نظر قرار داد با توجه به اعمال متغیر مداخله ای(تمرینات اصلاحی جامع در آب و تمرینات اصلاحی جامع در خشکی) و انتخاب هدفمند آزمودنی بر اساس معیارهای ورود و خروج حاضر از نوع نیمه تجربی است با احتساب ریزش احتمالی افراد فرایند تحقیق ۲۰ آزمودنی در محدوده سنی ۳۰ تا ۴۰ سال .به این منظور ابتدا در یک غربالگری اولیه با استفاده از مشاهده پوسچر از نمای جانبی افراد مشکوک به ابتلای همزمان به ناهنجاری سر و شانه به جلو و افزایش زاویه کایفوز از میان جامعه آماری شناسایی شدند ودر دو گروه تمرین در آب و خشکی تقسیم شدندنتایج نشان داد که تمرینات اصلاحی جامع در آب با اندازه اثر ۸۷/۸۸، ۶۲/۰، ۰/۰ به ترتیب باعث کاهش معنادار زاویه سر به جلو،کلیفوز،شانه گرد در زنان مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی از مرحله پیش آزمون تا مرحله پس آزمون و تمرینات در خشکی با اندازه اثر ۰/۶۷، ۵۲/۶۲، ۰/۰، به ترتیب باعث کاهش معنادار زاویه سر به جلو،کلیفوز،شانه گرد در زنان مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی از مرحله پیش آزمون تا مرحله پس آزمون شده است نتایج تحقیق حاضر حاکی از اثربخشی بیشتر تمرینات اصلاحی در آب نسبت به اجرای تمرینات اصلاحی در خشکی می باشد.

کلیدواژه ها:

سندرم متقاطع فوقانی ، کایفوز ، سربه جلو ، شانه گرد ، زنان