ارتباط بین رشد مهارتهای حرکتی بنیادی با ناهنجاری های وضعیتی ستون فقرات دانش آموزان دختر ۱۲-۸ سال شهرستان قوچان

مقدمه: مهمترین دوره رشد حرکتی در میان دوره های زندگی دوره کودکی است که مشخصه این دوره، رشد مداوم جسمانی، حرکتی، شناختی وعاطفی است(فاضل،۱۳۸۶). از آن طرف، از جمله مسائلی که امروزه توجه متخصصان را به خود جلب کرده است، مسئله ی وجود اختلالات فیزیکی و وضعیتی در اعضاء و اندام بدن است. بنابراین تربیت بدنی مدارس علاوه بر افزایش سطح آمادگی جسمانی و تندرستی دانش آموزان در حیطه های مختلف حرکتی در زمینه های پیشگیری از بیماریهای ناشی از فقر حرکتی و عادات بدرفتاری نقش مهمی ایفا می کند که یکی از این زمینه ها شناسایی و ارزیابی ناهنجاری ها و بدشکلی های شایع در بین دانش آموزان و ترویج و تبلیغ حرکات اصلاحی دربین آن ها جهت پیشگیری از عواقب ناشی از این ناهنجاری ها است. روش شناسی: در این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر ۸ تا ۱۲ ساله مدارس شهر قوچان جامعه پژوهش را تشکیل دادند ۲۸۰ دانش آموز نمونه پژوهش را تشکیل دادند در این پژوهش نمونه ها به صورت تصادفی و با توجه به موقعیت جغرافیایی مدارس به صورت خوشه ای منظم انتخاب شدند. ناهنجاری های وضعیتی بوسیله تست نیویورک مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد بین ناهنجاری های لوردوز ، کیفوز و سر به جلو با مهارتهای حرکتی بنیادی ارتباط معنی داری وجود دارد. و این نتیجه حاکی از نوسان پاسچر و انحرافات بدنی و درنتیجه کاهش عملکرد حرکتی در افراد دارای ناهنجاری مذکور است. نتیجه گیری: پیشنهاد میشودتا با بررسی دقیق تر عوامل درگیر در پاسچر و عملکرد حرکتی این مساله در جوامع بزرگتر با شرایط کاری متفاوت انجام شود.

کلیدواژه ها:

دانش آموز ، مهارت های حرکتی ، ناهنجاری های وضعیتی ستون فقرات