بررسی رابطه منبع کنترل، سبک های یادگیری و یادگیری خودتنظیم با موفقیت تحصیلی دانشجویان دوره های آموزشی بر خط

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین منبع کنترل، سبک های یادگیری و یادگیری خودتنظیم با موفقیت تحصیلی دانشجویان دوره های آموزشی برخط بوده است. جامعه آماری، تمامی دانشجویان کارشناسی ارشد، شرکت کننده در دوره اول آموزش های مجازی دانشگاه تهران، بوده اند. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی ، نمونه ای با حجم ۲۰۰ نفر از بین آنان انتخاب شده اند. جهت گردآوری داده های لازم از سه پرسش نامه؛ منبع کنترل راتر (۱۹۹۶)، سیاهه سبک یادگیری کلب (۱۹۷۱) و پرسش-نامه یادگیری خودتنظیم پینتریچ و دی گروت (۱۹۹۰)، استفاده شده است. ضریب همبستگی پیرسون، نشان داد؛ که بین منبع کنترل درونی، ارزش گذاری درونی تکلیف، خودکارآمدی و خودتنظیمی با موفقیت تحصیلی دانشجویان دوره های بر خط، رابطه مثبت معنی دار وجود دارد هم چنین نتایج آزمون رگرسیون خطی، نشان داد که ۱۶ درصد تغییرهای موفقیت تحصیلی به وسیله متغیر خودتنظیم، قابل پیش بینی است.

کلیدواژه ها:

منبع کنترل ، سبک های یادگیری ، یادگیری خودتنظیم ، موفقیت تحصیلی و دوره های آموزشی برخط