نقش سیستم های یادگیری الکترونیکی در میزان موفقیت آموزشی دانش آموزان پایه دوازدهم مدارس دولتی

یادگیری الکترونیکی ، به عنوان پیامد مستقیم ادغام فناوری و آموزش ، به صورت یک رسانه قدرتمند یادگیری به ویژه با استفاده از فناوری های اینترنت پدیدار شده است. اهمیت انکارناپذیر یادگیری الکترونیکی در آموزش منجر به رشد گسترده تعداد دوره های آموزش الکترونیکی و سیستم های ارائه انواع مختلف خدمات می شود. بنابراین ، ارزیابی سیستمهای یادگیری الکترونیکی برای اطمینان از ارائه موفقیت آمیز ، استفاده کارآمد و تاثیرات مثبت بر یادگیرندگان بسیار مهم است. بر اساس مرور کلی ادبیات ، یک مدل جامع که یک تصویر جامع ارائه می دهد، ایجاد شده است و سطوح مختلف موفقیت مرتبط با طیف گسترده ای از عوامل تعیین کننده موفقیت را مشخص می کند. از طریق بررسی مدل با استفاده از داده های جمع آوری شده از ۳۵۲ نفر دانش آموزان پایه دوازدهم مدارس دولتی منطقه ۱۸ شهر تهران که از سیستم های یادگیری الکترونیکی استفاده می کردند با روش حداقل مربعات جزئی – مدل سازی معادلات ساختاری (PLS-SEM)، این مدل از نظر تجربی اعتبار سنجی شد. عوامل تعیین کننده میزان رضایت درک شده از آموزش الکترونیکی عبارتند از: کیفیت سیستم فنی ، کیفیت اطلاعات ، کیفیت خدمات ، کیفیت سیستم پشتیبانی ، کیفیت یاد گیرنده ، کیفیت یاد دهنده و سودمندی درک شده ، که در مجموع ۷۱.۴٪ از واریانس رضایت درک شده را تبیین می کنند. کیفیت سیستم فنی ، کیفیت اطلاعات ، کیفیت سیستم پشتیبانی ، کیفیت یاد گیرنده و کیفیت یاد دهنده ، عوامل موثر بر سودمندی درک شده می باشند که ۵۴.۲ درصد از واریانس سودمندی درک شده را تبیین می کنند

کلیدواژه ها:

یادگیری الکترونیکی ، موفقیت در یادگیری الکترونیکی ، ارزیابی یادگیری الکترونیکی ، رضایت از یادگیری الکترونیکی