پاسخ آنتی اکسیدان های آنزیمی و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی به تمرین هوازی توام با هیپوکسی در موشهای صحرایی نر

هدف از مطالعه حاضر تاثیر تمرین هوازی در شرایط هیپوکسی بر آنتی اکسیدانهای آنزیمی، آسیب لیپیدی و شاخص آنژیوژنز بود. ۳۶ سر موش صحرایی با میانگین وزنی۲۳۰±۳۰ گرم، به طور تصادفی در ۴ گروه ۸ تایی: کنترل (C)، هیپوکسی((H، تمرین (T)، تمرین توام با هیپوکسی((T+H تقسیم بندی شدند و به مدت ۸ هفته و ۵ جلسه با سرعت ۲۲-۲۶ متر در دقیقه با شیب ۶ درجه دویدند. نمونه های خونی جهت اندازه گیری سوپراکسیداز دسموتاز (SOD) ، گلوتاتیون پراکسیداز((GPX، ظرفیت آنتی اکسیدان تام (TAC) و مالون دی آلدئید (MDA) و VEGF گرفته شد. داده ها با روش آماری Anova یکراه ه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری ۰/۰۵ تحلیل شدند. نتایج نشان داد میزان SOD در گروه ترکیب T+H در مقایسه با سایر گروه ها افزایش معنی داری (F= ۵۹/۵۴, P= =۰/۰۰۱) داشت. ولی بین گروه T با H تفاوت معنیدار نبود .(P=۰/۸۸) میزان GPX در گروه ترکیب T+H در مقایسه با سایر گروه ها افزایش معنیداری ( P= =۰/۰۰۱ ) داشت همچنین بین گروه C با H و ترکیب T+H تفاوت معنیداری داشت (P=۰/۰۰۱) ولی بین گروه C با (P =۰/۵۴) H تفاوت معنیداری مشاهده نشد. همچنین ظرفیت TAC، درگروه تمرین در مقایسه با سایر گروه ها افزایش معنیداری داشت .(F= ۸/۲۹ , P= =۰/۰۰۱) ولی بین گروه C با C (P=۰/۲۸۴) H با ترکیب (P=۰/۸۶۱) T+H و H با ترکیب (P=۰/۶۳۸) T+H تفاوت معنیداری مشاهده نشد. شاخص MDA درگروه تمرین در مقایسه با سایر گروه ها کاهش معنیداری داشت (F= ۲۱/۷۸, P= =۰/۰۰۱) ولی بین گروه C با C (P=۰/۳۵۱) H با ترکیب (P=۰/۷۴۲) T+H و H با ترکیب (P=۰/۸۲۱) T+H تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین غلظت پروتئینVEGF بین گروه های T با (P<۰/۵۷) H، تمرین با ترکیب (p<۰/۳۱) T+H، تفاوت معنیداری نداشت، ولی بین H با ترکیب T+H افزایش بیشتری نشان داد .(p<۰/۰۳) نتایج نشان داد هر دو مداخله ی تمرین هوازی و هیپوکسی متناوب به تنهایی یا به طور توام، محرک مناسبی برای فعال کردن آنتی آکسیدان های آنزیمی SOD , GPX و VEGF شد ولی ظرفیت TAC در گروه تمرین افزایش قابل ملاحضه ی نسبت به سایر گروه ها داشت و همچنین پراکسیداسیون لیپید در گروه تمرین نسبت به سایر گروه ها کاهش داشت.

کلیدواژه ها:

هیپوکسی متناوب ، آسیب لیپیدی ، فعالیت هوازی ، آنتی اکسیدانهای آنزیمی ، آنژیوژنز