تاملی در نامه های عین القضات همدانی

چکیده نامه های عین القضات همدانی از آثار برجسته متون منثور فارسی است که با نثری متین و استوار نگاشته شده است. این نامه ها در ۱۳۴۸ به کوشش علینقی منزوی و عسیران تصحیح و چاپ شد. به نظر می رسد که در تصحیح و تنقیح این متن نکاتی چند از دید مصححان محترم پوشیده مانده و به صورت نامناسب وارد متن شده است. در این مقاله، سعی شده است این موارد شبهه ناک بررسی شود و وجوه مختلف عبارات و کلماتی چون: «پینه برنهادن» و «نیشک» با استشهاد به آثار منظوم و منثور فارسی و به استناد نسخه های بدل، ذکر شود که بتوان تا حدی برخی از مشکلات این اثر ارزش مند را رفع کرد.

کلیدواژه ها:

یشک ، پنبه برنهادن ، فرسطون ، ماوشان ، تصحیح ، نقد