اثربخشی درمان شفقت بر احساس انسجام روانی و تحمل آشفتگی در دانش آموزان دختر تک سرپرست مقطع دوم متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شفقت بر احساس انسجام روانی و تحمل آشفتگی در دانش آموزان دختر تکسرپرست مقطع دوم متوسطه بود. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی و طرح تحقیق از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروهآزمایشی و کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر تک سرپرست مقطع دوم متوسطه در سال۱۴۰۰ بود. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمرات پرسشنامه احساس انسجام روانی(آنتونوسکی، ۱۹۹۳) و پرسشنامه تحمل آشفتگی (سیمونز و گاهر، ۲۰۰۵) در پیش آزمون، ۳۰ نفر که دارای ملاک های ورود وخروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند کهگروه آزمایش، درمان شفقت را دریافت کرد و گروه کنترل که در لیست انتظار قرار دارند. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار spss-۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش درمان شفقت به طور معناداری منجر به افزایش احساس انسجام (قابل درک بودن وقایع، قابل مدیریت بودن وقایع و شرط ومعنادار بودن) و افزایش تحمل پریشانی (تحمل، جذب، ارزیابی، تنظیم) در دانش آموزان دختر تک سرپرست مقطع دوممتوسطه می شود. در نتیجه می توان گفت درمان شفقت رویکرد مناسبی جهت افزایش احساس انسجام روانی و تحملآشفتگی در دانش آموزان دختر تک سرپرست مقطع دوم متوسطه می باشد.

کلیدواژه ها:

درمان شفقت ، احساس انسجام روانی ، تحمل آشفتگی ، دانش آموزان تک سرپرست