کارکرد معنایی و زیباشناختی تکرار در غزل حافظ

هدف از این پژوهش، بررسی کارکرد معنایی و زیباشناختی تکرار در غزل حافظ است. بررسی غزل این شاعر بزرگ از منظر موضوع مورد بحث، می تواند به شناسایی بخش مهم دیگری از ذهنیات، تجربه ها و ویژگی های محتوایی و بلاغی شعر او بینجامد که تا کنون با جزئیات مطرح شده در این مقاله به آن پرداخته نشده است. یافته های این پژوهش نشان می دهند، حافظ از تکرار واج به عنوان بارزترین گونه ی تکرار در غزلیاتش بهره گرفته است. پربسامدترین صامت ها در غزل او « س» ، « ش» و « ص» هستند. از سوی دیگر، مصوت کوتاه « ا» بیشترین جلوه را در میان مصوت ها دارد. این بسامدها کارکردهای هنری و محتوایی قابل تاملی دارند که در توضیح شواهد بدان ها توجه شده است. حافظ انواع تکرار را اغلب در بافت موضوعی- معنایی عاشقانه- عارفانه به کار می برد؛ اما تبیین مضامین اجتماعی- انتقادی نیز از این منظر جایگاهی ویژه دارد که در طول مقاله به جزئیات و ظرایف هر یک خواهیم پرداخت. مهم ترین کارکرد معنایی تکرار در اشعار عاشقانه – عارفانه ی حافظ، انتقال عاطفه ی اشتیاق و بی قراری و سپس اندوه و نارضایتی است. در بخش اجتماعی- انتقادی نیز، القای مفهوم طنز و تحقیر و نیز مفاخره و تفخیم، مهم ترین کارکرد است. بارزترین نمود فرمی- بلاغی انواع تکرار در غزل این شاعر، واج آرایی و سپس جناس اشتقاق و تسجیع است.

کلیدواژه ها:

موسیقی شعر ، تکرار ، غزل سنتی ، حافظ