بلاغت طنز در داستان های کودکانه «نوادر جحا»

ادبیات کودک شامل آثاری است که مخاطب آن کودک است و دو هدف سرگرم کنندگی و آموزشی را دنبال می کند. یکی از عوامل تاثیرگذاری این نوع ادبی، طنز موجود در آن است که شگردهای مختلف بلاغی نقش مهمی در تحقق آن ایفا می کنند. در ادبیات کودک عربی شخصیت هایی فکاهی همچون جحا، انبساط خاطر کودک را فراهم می آورند؛ بنابراین جحا را به عنوان فردی معرفی می کنند که همه چیز را با بذله گویی منحصربه فرد و بلاغت مثال زدنی اش روایت می کند. ارزش ادبی طنز در چنین آثاری در گرو شگردهای بلاغی خاصی است که متناسب با روحیات کودک به کار می رود. جستار حاضر با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی در تلاش است، میزان تاثیرگذاری شگردهای بلاغی در همذات پنداری کودک با شخصیت جحا را در مجموعه داستانی «نوادر جحا» (۲۰۰۷م) کشف نماید. برای دستیابی به این هدف تمام واژگان داستان ها بررسی و عناصر بلاغی آن ارزیابی گردید. نتایج حاکی از این است که در این اثر به ترتیب سازه های طنزآفرین تکرار، مراعات نظیر، انسان پنداری، کنایه و تضاد به گونه ای به کار رفته است که علاوه بر ایجاد شگفتی و خنده در کودک، در طنزگونگی رخدادهای داستان و درنتیجه بلاغت طنز مجموعه داستانی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

ادبیات کودک ، طنز ، شگردهای بلاغی ، جحا ، نوادر جحا