بررسی تطبیقی فرم و محتوای بیست داستان بازنویسی شده در ادبیات معاصر فارسی (۱۳۴۵- ۱۳۹۵)

در ادبیات فارسی به ویژه ادبیات کلاسیک، داستانهای جذاب و آموزنده ای خلق شده اند که زبان آنهاغالبا برای مخاطبان بزرگسال مناسب بوده و البته، در مواردی برای بزرگسالان نیز قابل فهم نمی باشد و همین امر اهمیت بازنویسی داستان های گذشتگان را صد چندان می کند. از طریق بازنویسی داستان های پیشینیان، داستان با سبکی ساده تر و در عین حال قابل فهم به مخاطبان به ویژه کودکان و نوجوانان ارائه میگردد. در تحقیق حاضر به بررسی تطبیقی فرم و محتوای بیست داستان بازنویسی شده در ادبیات معاصر فارسی (۱۳۴۵- ۱۳۹۵) پرداخته می شود. بررسی ها نشان می دهد تغییر در وضعیت ظاهری و درونی شخصیت های داستانی، نحوه انجام گفتگوهای اشخاص داستانی، نحوه برقراری روابط علی و معلولی در مفاهیم متن، افزودن و کاستن معانی و مضامین و تغییر در ساختار کلی اثر بر اساس مقاصد بازنویسی انجام می پذیرد. با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان داشت در داستان های مورد بررسی، تغیرات زیادی در محتوای داستان ها صورت نگرفته و فضا همان فضای قدیمی داستانی بوده، ولی مطالب به زبانی امروزی و فرمی متناسب دوره معاصر و با احتوای آن به برخی مفاهیم مورد پسند مخاطبان امروزی بازنویسی شده است.

کلیدواژه ها:

بررسی تطبیقی ، داستان های بازنویسی شده ، ادبیات کلاسیک ، ادبیات معاصر فارسی ، فرم و محتوا