مقایسه و مدلسازی تولید اتانول و کربن دیاکسید از ملاس چغندرقند و گلوکز به منظور افزایش بازده و کاهش قند باقیمانده

امروزه با توجه به شرایط کنونی دنیا، اهمیت تولید میکروبی اتانول به عنوان سوخت زیستی سریعا در حال افزایش میباشد. اتانول میتواند از ملاس چغندر قند، گلوکز و هیدرلیز اسیدی نشاسته دست آید. در تولید اتانول با استفاده از ملاس نیاز به هیدرولیز نشاسته نمی باشد و مستقیم از تخمیر و شکستن قند به دست می آید. در این تحقیق میزان تغییرات غلظت قند و تولید بیواتانول و کربن دی اکسید نشان داد که در دو روز اول فرآیند تخمیر، سرعت بسیار زیاد بوده و بعد از آن سرعت مصرف قند و تولید بیواتانول و کربن دی اکسید کاهش یافته و تقریبا ثابت میماند. میزان قند مصرفی در دو روز اول از بریکس ۲۵ به کمتر از بریکس ۶ رسید. در مجموع ماکسیمم میزان تولید بیواتانول از ملاس چغندرقند و گلوکز به ترتیب به ۲۰۰ و ۲۸۵ میلی لیتر بر کیلوگرم بود و ماکسیمم مقدار کربن دی اکسید تولید شده از ملاس چغندرقند و گلوکز به ترتیب ۷۸ و ۸۲ مول بر لیتر رسید. همچنین با بررسی مدلسازی فرایند تخمیر برای مصرف قند و تولید بیواتانول و کربن دی اکسید مشخص گردید که مدل نمایی کاهشی با بالاترین R۲ برای مصرف قند تطابق خوبی با داده های آزمایشگاهی دارد. و همچنین برای تولید بیواتانول و کربن دی اکسید مدل گمپرتز مدل خوبی میباشد.

کلیدواژه ها:

بیواتانول ، تخمیر ، ملاس چغندرقند ، گلوکز ، مدلسازی.