اثربخشی گروه درمانی به شیوه تحلیل تبادلی بر ابراز احساسات، افزایش احترام متقابل، حل تعارض زناشویی و رضایت زناشویی

هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی گروهی­درمانی به شیوه­ تحلیل تبادلی بر افزایش ابراز احساسات، احترام متقابل، حل تعارض زناشویی و رضایت زناشویی زوجین شهر اهواز بود. نمونه این پژوهش شامل ۳۰ نفر از این جامعه بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه گواه به صورت تصادفی تقسیم شدند. طرح پژوهش تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش و دوره پیگیری بود. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (السون، ۱۹۸۹) و پرسشنامه ابراز احساسات  (امینی قمی، ۱۳۸۰) بود. برای اجرا در ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد. سپس گروه آزمایش در هشت  جلسه ۹۰ دقیقه­ای شرکت کردند و  بعد از هر دو گروه پس آزمون گرفته، و یک ماه بعد مرحله پیگیری انجام شد. تحلیل داده­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) و تحلیل کوواریانس یکراهه (آنکوا) صورت گرفت. نتایج نشان داد که اثربخشی گروهی­درمانی به شیوه­ تحلیل تبادلی بر افزایش ابراز احساسات، احترام متقابل، حل تعارض زناشویی و رضایت زناشویی زوجین شهر اهواز موثر است و این نتیجه در مرحله پیگیری نیز پایدار بود.

کلیدواژه ها:

گروهی درمانی به شیوه تحلیل تبادلی ، ابراز احساسات ، احترام متقابل ، حل تعارض زناشویی ، رضایت زناشویی زوجین