شیوه های کیفیت بخشی به آموزش در فضای مجازی

امروزه بحث آموزش مجازی بسیار داغ است و اکثر دانش آموزان و معلمان درگیر این مساله شده اند و متقابلا تعدادی از افراد نیز در برابر پذیرش این نوع از آموزش مقاومت نشان می دهند. چه بسا تحقیقات اخیر نشان داده است که استفاده از تکنولوژی در آموزش، عملکرد دانش آموزان را به نحو موثری بهبود بخشیده، اگرچه روش های تدریس قدیمی و برگزاری کلاس های حضوری هنوز متدوال تر از کلاس های مجازی و آنلاین هستند، اما با توجه به شرایط فعلی و شیوع ویروس کرونا بسیاری از مدارس و موسسات آموزشی درصدد برگزاری کلاس های مجازی وآنلاین برآمدند . با توجه به اینکه در کشور ما تدریس مجازی تقریبا پدیده ای نو ظهور محسوب می شود با این حال در عصر کرونا اهمیت آن چندین برابر شده است. لذا معلمانی که از قبل تجربه ی تدریس و آموزش در فضای مجازی را نداشته اند درصدد آن بر آمدند که این مزیت را کسب کنند و تجربه ی تدریس مجازی را در رزومه یکاری خود بگنجانند . اما بسیاری از افراد در تدریس مجازی خود چندان موفق نبوده و نتوانستند نتیجه ی مطلوبی کسب کنند. مقاله حاضر به روش میدانی و توصیفی به منظور آسیب شناسی آموزش مجازی و ارائه راهکار برای بهبود کیفیت این نوع آموزش گرداوری شده است و ضمن بررسی مشکل آموزش مجازی به ارائه راهکار نیزپرداخته شده است. تحقیقات نشان می دهد که استفاده از آموزش مجازی مشکلاتی داشته است که می توان به مشکل اینترنت، عدم آشنایی کاربران با برنامه ها و نرم افزارهای آموزش مجازی و ... اشاره کرد که این امر نیز باعث ایجاد مشکلاتی از جمله: کاهش یادگیری، کاهش انگیزه، خستگی، ترک تحصیل و کاهش آستانه تحمل خانواده ها شده است. ما دراین پژوهش به این مهم دست یافتیم که میتوان با بکارگیری خلاقیت و آشنایی بیشتر کاربران با نرم افزارها و به کارگیری روش چند رسانه ای کیفیت یادگیری را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، دبیران ، دانش آموزان ، یادگیری