حق بر سلامت به عنوان یکی از حق های بشری

سلامت فردی، به عنوان یکی از مهمترین مولفه های کرامت هر انسانی محسوب می شود. از این رو حق بر سلامتی به عنوان یکی از حقوق بنیادین بشری در نظام بین المللی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است. در اسناد حقوق بشریعمدتا از سلامت جسمی و روانی وبعضا از سلامت معنوی و اجتماعی حمایت شده است. دولتها نیز به طور کلی در ارتباط با تامین و تضمین این حق دارای مسئولیت های معینی می باشند. واضح است که دولتها نمی توانند به طور کامل سلامتی و مطلوب بودن سلامتی افراد را تضمین نماینداما دولتها می توانند شرایطی را فراهم آورند که در آن سلامتی افراد مورد حمایت قرار گیرد و دستیابی به سلامتی برای افراد ممکن گردد. حق بر سلامت جایگاه استواری در اسناد حقوق بشری و عرف بین المللی دارد و می توان آن را در شمار اصول کلی پذیرفته شده نظام های حقوقی توسعه یافته دانست. هدف اصلی از پژوهش حاضر تبیین جایگاه حق بر سلامت در بین حقوق بشر است که مقصود از حقوق بشر، امتیازاتی است که به همه انسانها به خاطر انسان بودن و بی توجه به قیودی چون: نژاد، زبان، مذهب، ملیت و جنس تعلق می گیرد و هر انسانی، دارای این حقوق قابل احترام است که باید از سوی همگان رعایت شود. روش تحقیق استفاده شده در این تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی است و ابزار گردآوری داده ها و اطلاعات مبتنی بر روش کتابخانه ای می باشد

کلیدواژه ها:

حق ، سلامتی ، بین الملل ، ایران ، حقوق بشر